ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών.Πριν από λιγότερο 2 χρόνια γνώρισα ένα παιδί, ήρθαμε κοντά, έγινε κάτι μεταξύ μας και ένιωσα για πρώτη φορά κάτι δυνατό ερωτικά.Ωστόσο, ήμασταν σε άλλες πόλεις και σαν προσωπικότητες δεν ταιριάζαμε τόσο και είχα συνέχεια την έγνοια πως δε γίνεται μια κοπέλα που σπουδάζει με πάθος κάτι να συνυπάρξει με έναν τύπο που δεν κάνει απολύτως τίποτα στη ζωή του (Μη με βρίσετε για κομπλεξική.Υπήρχε όντως ένα μικρό χάος στους ρυθμούς ζωής μας).Εν ολίγοις, ψυχράθηκε το πράγμα και υπήρχε μια περίοδος που μιλούσαμε ξαφνικά πιο φιλικά, ωστόσο πάντα το κλίμα μεταξύ μας ήταν πιο ερωτικό.Εγώ άρχισα να τον ερωτεύομαι ακόμα περισσότερο όσο περνούσε ο καιρός, αλλά ήμουν αδρανής.Ήταν να βγούμε να μιλήσουμε και τελευταία στιγμή πριν το ραντεβού μού αποκάλυψε πως έχει κοπέλα. Ένιωσα καταρρακωμένη. Από τότε το πήρα απόφαση να μην τον ξαναενοχλήσω καθόλου. Όμως συνεχίσαμε να μιλάμε για μήνες και πάντα υπήρχε ερωτικό συναίσθημα, κεκαλυμμένα.Πάλεψα πολύ με τον εαυτό μου,σε σημείο που έκανα και κάποιες λάθος επιλογές σχέσεων και τον ξεπέρασα .Ιδιαίτερα όταν γνώρισα το τωρινό μου αγόρι, ένιωσα έμπρακτα τι θα πει έρωτας και πάθος, παρά τα μικροπροβλήματα που έχει η κάθε σχέση.Ωστόσο , τώρα έμαθα πως η κοπέλα του άλλου πέρασε στην πόλη που είμαι και μάλιστα στη σχολή μου ! Μου το έλεγε και ο ίδιος πως μπορεί να περνούσε εκεί- λίγες μέρες πριν τα αποτελέσματα.Ένιωσα να με διακατέχει κάτι σαν ζήλια, ίσως παράπονο περισσότερο.Μου ήρθαν στο μυαλό όλα όσα είχα θάψει για την ιστορία μας και ένιωσα μια θλίψη για μένα, για κείνον , για αυτό που ποτέ δεν προσπαθήσαμε.Ζήλια που πέρασε στη σχολή μου εν μέρει και παράπονο που θα μπορούσα να είμαι στη θέση της ???Ντρέπομαι μόνο και μόνο που νιώθω άσχημα ,έστω και αμυδρά.Το θέμα είναι πως είμαι τέρμα ερωτευμένη με το αγόρι μου και τον αγαπάω όσο κανέναν άλλον ,ακόμα και μετά από 9 μήνες σχέσης,και απορώ γιατί μπήκα στο τριπάκι να σκέφτομαι τον άλλον και την κοπέλα του και το τι κάνουν στη ζωή τους..