ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω καιρό τις "εξομολογήσεις"...μου αρέσει..πότε γελάω,πότε συμπάσχω,πότε ξεχνάω τα δικά μου.Anyway,διάπιστώνω πως οι άνθρωποι πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό,χώρις σπουδαίο λόγο...Η ΠΙΚΡΗ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ,πριν λίγους μήνες μετά το συνηθες ΠΑΠ μου ο γιατρός μου με ενημέρωσε πως εχω τον ιο HPV,ΣΟΚ!!!κλάμα για ώρες,η καρδιά μου να τρέμει..το μυαλό μου ήταν ετοιμο να σπασει!!Ενημερωσα την τότε(μακροχρονια)σχεση μου-ημουν σιγουρη πως στον μικρο μας χωρισμο εκανε κατι με αλλη...και ομως μου μετεδοσε τον ιο!Φυσικα,δεν το δεχτηκε και επεμενε πως η ευθυνη ειναι ΟΛΗ δικη μου(το λεω κομψα)-χωρίσαμε άσχημα..δεν μου λείπει καθόλου...αισθάνομαι κένη...Ήρθε και η ώρα να αντιμετωπίσω την οικογένεια,ντρεπομαι ακομη...βλεπω τα ματια της μαμας μου πως με κοιτουν..νοιωθω μαχαιρια μεσα μου...πιεση..κλάμα..νεύρα...Είμαι 22 χρονων(τόσο νεα),φοβάμαιτα βράδια κλαίω κρυφά μεσα στα σκοτάδια..τα πόδια μου κόβοντε,δεν ονειρεύομαι πια..πνίγομαι στην καθημερινότητα...χάνομαι...πλέον δεν κοιμάμαι γαλήνια..δεν με απασχολεί τιποτα..δεν με νοιάζει να ειμαι δραστηρια..δεν με νοιαζει τιποτα..Ντρεπομαι...τους φιλουςτους γονειςντρεπομαι την ιδια μου την σαρκαΝοιωθω μόνη...πονάω...!Ξερω...αν κάνω τις εξετάσεις μου και θεραπείες δεν θα πάθω καρκίνο...και μώρο αν θέλω μπορω να κάνω..αλλα πως θα ζω στο ψέμα..κοινονικη κατακραυγη!κανενας δεν μπορει να ξερει την ιστορια σου..ολοι θα με σιχενοχται...και αν γνωρισω καποιον???πως θα του το πω??θα μεινω μονη!εδω ο καλυτερος μου φιλος με εγκατελειψε..Δεν ξερω τι με επιασε,ηθελα να τα πω καπου..!!τα ματια μου ποταμι...Δεν βλεπω αλλο να γραψω.Αισθανομαι πως καποιο βραδυ να πνιγω στον εμμετο μου...στα δακρυα μου..στην θλιψη μου..!Να χαμογελάτε πάντα,και να σκεφτεστε πως πάντα υπάρχει ενα μεγάλυτερο προβλημα απο το δικο μας...μακαρι να σας εγραφα για τον Χ γκομενο που με παράτησε-το πρόβλημα ειναι πως με διεκδικουν αρκετοι αλλα δεν μπορω να ειμαι μαζι τους..τουλαχιστον μεχρι και αν πατησω ξανα στα ποδια μου..να πεταξω την μασκα και χαμογελασω παλι πραγματικα.