ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τον άλλο μήνα κλείνω τα 30,όμως αυτή η εξομολόγηση δεν έχει να κάνει με κρίση ηλικίας αλλά με κρίση προσωπικότητας.καταρχάς είμαι κοπέλα τελείωσα μια σχόλη που εκτός της πανεπιστημιακής μόρφωσης μας άνοιξε λιγάκι και το πνεύμα μας,την ανθρωπιά μας,τα ιδανικά μας και όλα αυτά τα κουλτουριάρικα.είχα καλή γνώμη για τον εαυτό μου,αυτό που λέμε με είχα ψηλά.τρομάρα μου.νιώθω απέχθεια προς τις απάνθρωπες συμπεριφορές και το διαφορετικό για μένα ήταν απλά μια ποικιλία της ζωής γιατί ο θεός μας έπλασε ξεχωριστούς,όμορφα δημιουργήματα του που δεν μοιάζουν το ένα στο άλλο.πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι...ως εκ τούτου οι ομοφυλόφιλοι άνθρωποι δεν μου έκαναν καμία εντύπωση και στην ουσία ούτε που παρατηρούσα την διαφορετικότητα τους.φευ!!!ώσπου ένα βράδυ σε κάποιο μπαρ είδα δύο αγόρια μικρά γύρω στα 16 έπιναν,γελούσαν και κάποια στιγμή ξεκίνησαν να φιλιούνται με γλώσσα χαιδεύονταν και λαικιστί να μιλήσω κουτουπώνονταν άγρια.εκείνη την ώρα σοκαρίστικα γιατί έμεινα να κοιτάω λες και έβλεπα κάτι αξιοπερίεργο.όμως δεν σκεφτόμουν ποτέ έτσι και μιλάω ειλικρινά δεν περίμενα από τον εαυτό μου να σαστίσει και ντρέπομαι για εμένα...