26.6.2018 | 02:22
Νυχτερινή βλακεία
Τον σκέφτομαι αρκετά (όχι τόσο έντονα πια), είχαμε μια μικρή ιστοριούλα, μου έμειναν αναμνήσεις γλυκές. Το κρεβάτι συμπεριλαμβανεται. Θα ήθελα να τον ζήσω κι άλλο, αλλά μάλλον δε θα γίνει. Σκέφτομαι την χαζή του μάπα και γελάω με την καλή έννοια, θυμάμαι τον τρόπο που με πείραζε και τη μυρωδιά του :) Όσο περνάνε οι μέρες όμως, η εικόνα του θολώνει. ¨Εχω την επίγνωση ότι θα τον ξεχάσω εντελώς αργά ή γρήγορα και αυτό με θλίβει, είναι σαν να κηδεύω κάτι μέσα μου, έστω και μικροσκοπικό σαν ψίχουλο. Δεν με θέλει αρκετά. Όχι όσο τον ήθελα/θέλω εγώ. Ή τέλος πάντων δεν κολλάμε, δεν ρέει, δεν πάει. Δεν προσπαθώ να διώξω τη σκέψη του. Και ακριβώς γι' αυτό τον λόγο η εικόνα του ξεφτίζει. Λίγο, λίγο. Με θλίβει αυτό όπως είπα, αλλά δεν πρόκειται να το σταματήσω. Πάω για τσιγαράκι :)
0