ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ομολογώ ότι είμαι αρκετά απογοητευμένη από τη συμπεριφορά του αδελφού μου. Όλο το καλοκαίρι του ζητάω να βγούμε μαζί ένα βράδυ, όμως, ποτέ εκείνος δεν βρίσκει χρόνο για εμένα. Είναι πολύ καλό παιδί και πολύ κοινωνικό με πολλές παρέες με τις οποίες βγαίνει και στην πόλη όπου σπουδάζει αλλά και στην Αθήνα. Το πρόβλημα είναι ότι εμένα επανειλημμένα με "γράφει". Από τη μεριά μου, του κάνω όλα τα χατίρια, τον στηρίζω στα δύσκολα και τον φροντίζω σαν δεύτερη μάνα (είναι μικρότερος μου) του. Εκείνος όμως ποτέ δεν μου κάνει τη χάρη. Έχω κουραστεί. Αισθάνομαι απογοήτευση. Θεωρώ ότι είναι άδικος απέναντι μου. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω πολλές παρέες και δεν βγαίνω συχνά. Έτσι του προτείνω να πάμε μια βόλτα αλλά μάλλον δεν θέλει.Δεν έχω μεγάλη εμπειρία ωστόσο θεωρώ ότι σ' όλες τις ανθρώπινες σχέσεις δεν γίνεται μόνο να δίνεις αλλά και να παίρνεις. Οι περισσότεροι, όμως, άνθρωποι συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας θέλουν μόνο να παίρνουν από εσένα και θεωρούν δεδομένο το γεγονός ότι εσύ θα είσαι εκεί κάθε φορά που θα σε χρειαστούν. Όμως δεν είναι έτσι!Μάλλον πρέπει να αλλάξω ρότα από εδώ και πέρα...Καλό σας βράδυ!