ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν και εχω φιλους και πολυ καλούς, νιώθω μόνη! Επιστρέφω στο σπιτι μου ακούγοντας τα πιο κακά σχόλια απο τον αδελφό μου (δυο χρονια μεγαλύτερος). Ενω του κανω τα παντα, και προσπαθώ να ειμαι διπλα του συνεχεια εκείνος ούτε ενα ευχαριστω δεν μου λεει. Οταν του ζητάω εγω βοήθεια το μονο που μου λεει ειναι οτι ειμαι μια άχρηστη που δεν πρόκειται να πρόκοψω ποτε στην ζωή μου. Παρόλα αυτα αν και του εχω μιλήσει για ολα όσα με ενοχλούν συνεχίζει και ετσι επειδη δεν αντεχω κανω σαν υστερική κάθε φορα τσιρίζω, φωνάζω ( μέχρι να με πονέσει ο λαιμός μου) γιατι πιστεύω οτι ετσι βγαζω οτιδήποτε αισθάνομαι στην επιφάνεια. Με ρωταει για την προσωπική μου ζωή ( ποιος μου αρεσει κλπ ) και εγω του απαντάω γιατι εάν του αρνηθώ θα πάει σε εναν απο τους γονεις μου και ιδιαίτερα στον πατέρα μας για να του πει " Η Χ. γουστάρει ενα αγορι αλλα δεν μου λεει πιο" . Το θεωρω απίστευτα ανώριμο όλο αυτο το σκηνικό. Δεν αντεχω να μου λεει οτι ολα αυτα τα κανει για να μου δείξει την αγάπη του. Μονο την αγάπη του δεν δείχνει! Πιστεύω οτι πρεπει να είμαστε αγαπημένοι να εχουμε διπλα ο ενας τον άλλον, να κανουμε πράγματα μαζι και να καλύπτουμε ο ενας τον άλλον πράγμα που δεν γινεται, διότι το μονο που νιώθω ειναι οτι θελει να με καταστρέψει και οτι δεν θελει να υπάρχω στην γη δεν με αφηνει να κανω απολύτως τιποτα χωρις να του το πω και το > γονιός που θελει το καλο μου. Αγοράκι μου λαθος κανεις οι γονεις δείχνουν την αγάπη τους στα παιδιά τους, ΕΣΥ ομως κανεις εντελως το αντίθετο λες και με μισείς! Υ.Γ ο αδελφός μου ειναι δεκαοκτώ χρόνων και με βασανίζει σχεδον 10 ολόκληρα χρονια το εχω ΒΑΡΕΘΕΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ!!! Τι να κανω χρειάζομαι βοήθεια, γιατι σιγα σιγα νομιζω οτι θα χρειαστώ ειδικό για να μου δώσει καποιες συμβουλές και να μου μιλήσει για την υπερβολική μου υστερία !