Δεν υπάρχει καμία προοπτική να είστε μαζί; Πρέπει οπωσδήποτε να πάτε εξωτερικό; Εσύ πρέπει σώνει και ντε να γυρίσεις στον τόπο καταγωγής σου; Δεν μπορείς να ψάξεις από τώρα για δουλειά εκεί που σπουδάζεις; Αν μια δουλειά σε κρατήσει στο ίδιο μέρος μ'εκείνον θα την αφήσεις; Και αν μαζέψετε χρήματα για να φύγετε μαζί έξω (όχι ότι είναι εύκολο αλλά λέω μια πρόταση); Το έχετε συζητήσει; Έχετε σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα ή απλά όλους αυτούς τους φόβους και τη στενοχώρια την έχεις στο κεφάλι σου ενώ υπάρχουν λύσεις; Εκείνος τι λέει για όλα αυτά;
21.3.2016 | 00:44
Ο άνθρωπός μου
Σπουδάζω και είμαι στο τελευταίο έτος της σχολής μου και αισίως μαθήματα δε χρωστάω και αν όλα πάνε καλά θα τελειώσω στην ώρα μου. Πριν 3 μήνες γνώρισα έναν άνθρωπο που τον ερωτεύτηκα παράφορα και μου άλλαξε πολύ τον τρόπο σκέψης και γενικότερα τη ζωή μου. Δε περίμενα ποτέ να αγαπήσω έτσι, κυρίως γιατί 4 χρόνια τώρα τα ερωτικά μου δεν ήταν και τα καλύτερα, δεν είχα δει και τις καλύτερες συμπεριφορές και είχα και κάτι προσωπικά. Αυτός ο άνθρωπος ήρθε από το πουθενά. Στην αρχή της γνωριμίας μας δε περίμενα να εξελιχθεί αυτό που έχουμε σε αυτό που είναι τώρα, διαφορετικός τύπος κλπ, αλλά μάλλον για όλα υπάρχει πρώτη φορά. Αυτός ο άνθρωπος με έκανε να νιώσω καλά για τον εαυτό μου και με έφτιαξε απ' την αρχή μέσα σε 2.5 μήνες. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό το συναίσθημα. Μου φέρεται τόσο όμορφα. Το πρόβλημά μου είναι ότι σε 2 μήνες θα φύγουμε, ο καθένας στο δρόμο του (και τώρα από δουλειά μένει εδώ), μάλλον και οι 2 εξωτερικό και το σκέφτομαι συνεχώς και με παίρνει από κάτω. Με πιάνει το παράπονο. Είναι άδικο γιατί τον αγαπώ πολύ. Κάθομαι και το σκέφτομαι με τις ώρες, πέφτω συναισθηματικά, κλαίω και με πονάει η ψυχή. Το έχουμε συζητήσει αρκετές φορές και η απάντηση κάθε φορά είναι «ζήστο δε ξέρεις τι θα γίνει ούτε αύριο ούτε σε 2 μήνες». Και δεν έχει άδικο προς θεού. Το ξέρω. Αλλά δε μπορώ να το ελέγξω. Στενοχωριέμαι πολύ. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα. Αλλά ήθελα να το πω κάπου γιατί με πονάει πολύ.
2
