3.6.2015 | 17:19
ο δικός μου ο κόσμος
Από ότι καταλαβαίνω (και) από όσα γράφονται εδώ, πολλοί θεωρούν τους εαυτούς τους προϊόντα. Το γνωστό "είσαι ότι έχεις". Αν έχεις μια καλή δουλειά, καλή εμφάνιση, καλό αυτοκίνητο, καλό status γενικά είσαι προϊόν εύκολα προς πώληση. Τότε ναι, μπορείς να διεκδικήσεις να πληρώσουν για να "σε βγάλουν έξω", να μην "χαραμίσεις" τον σώμα που έχεις σε κάποιον που δεν έχει τα ίδια, να απαιτείς το αντίστοιχο status και από τον άλλον για να του επιτρέψεις να μπει στην ζωή σου. Κουβέντα για ψυχή, καρδιά, μυαλό, συναίσθημα. Προϊόντα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκείνοι που συνήθως σηκώνουν πρώτοι το δάχτυλο επιδεικτικά για να την πουν σε όποιον διαφέρει. Και νομίζουν πως η ζωή που διάλεξαν πρέπει να ισχύει για όλους, φυσικά, γιατί αλλιώς μάντεψε ποιοι θα φανούν "λίγοι". Έτσι απαιτούν ο κόσμος γύρω τους αν έχει ομοιομορφία. Έχω καλό αυτοκίνητο, θέλω να έχει ο άλλος. Είμαι γυμνασμένος θέλω να είναι κι η άλλη. Έχω κάνει θυσίες για να διατηρήσω το σώμα μου, απαιτώ να κάνεις κι εσύ, αλλιώς είσαι ένας άρρωστος χοντρός. Δεν θα συνεννοηθώ ποτέ με αυτούς τους ανθρώπους. Ήξερα πάντα ότι υπήρχαν, αλλά τελευταία τους διαβάζω εδώ μέσα και τρομάζω. Καταλαβαίνω το γιατί της μοναξιάς μου. Προϊόντα. Βγάζουν οι ίδιοι τον εαυτό τους στο κλαρί προς πώληση. "Έτσι όπως έχει γίνει ο κόσμος μας..." θα βιαστούν να απαντήσουν ορισμένοι. Ποιος κόσμος; Όχι ο δικός μου, συγνώμη. Εγώ ευτυχώς τυχαίνει να γνωρίζω (αν και πιο δύσκολα πια) ανθρώπους που δεν σκέφτονται έτσι. Ίσως γιατί εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα έτσι ούτε για μένα, ούτε για τους άλλους. Ίσως γιατί οι σχέσεις ποτέ δεν ήταν για μένα δουλειά, έχω δυο μεταπτυχιακά, απαιτώ την αντίστοιχη πληρωμή. Ίσως γιατί με μεγάλωσαν να πιστεύω πως άλλα είναι τα στοιχεία που κάνουν έναν άνθρωπο Άνθρωπο. Από αυτούς που θέλεις να τους έχεις στην ζωή σου γι' αυτό που είναι, κι όχι για αυτά που έχουν. Που δεν είναι προϊόντα πως πώληση. Που δίνονται "φτηνά ή ακριβά" μόνο εκεί που θέλουν. Για όσο θέλουν. Άσχετα από ανταλλάγματα. ......