ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα στο σχολείο ως ένδειξη πένθους για το θάνατο του Βαγγέλη ακούστηκε το τραγούδι που δημοσιεύτηκε στις ειδήσεις .... Με την αναγγελία για το χαμό αυτού του παιδιού ένιωσα αδικία και απογοήτευση , γιατί κανείς δεν πρόκειται να αποκαταστήσει ποτέ τίποτα στο θέμα του σχολ. εκφοβισμού .Ως γνωστόν είμαστε όλοι άνθρωποι που πονάμε και συμπονούμε μπροστά σε ένα τέτοιο γεγονός .... Εκείνη όμως τη στιγμή στην προσευχή παρατηρούσα όλους αυτούς που κατά καιρούς μου έχουν τσακισει την ψυχολογία (δεν διέφερα σε κάτι , απλά είχα ευγένεια και αυτό τους πείραζε χωρίς 'ομως να είμαι ''αγαθή'') να κλαίνε ... Ειρωνεία , έτσι δεν είναι ..? να πονούν όλοι για το bullying , αλλά με το τέλος του πένθους να επιστρέφουν όλοι στα καθιερωμένα τους πόστα . Βέβαια , είχα την ''τύχη'' να ακούσω και κάτι άλλο σήμερα ..... Μου είπαν κατάμουτρα ότι είμαι ο πιο αδύναμος κρίκος και πως αν δεν συμμορφωθώ , του χρόνου μπορεί να καταλήξω έτσι.. σαν το Βαγγέλη ..και αυτο ειπώθηκε μάλιστα από άτομο που μου ασκούσε κυριολεκτικά λεκτική βία στο παρελθόν . Ένιωσα εκνευρισμό , όχι πως δεν ξέρω πώς έχουν τα πράγματα , αλλά αντί να πουν ότι πρέπει να συμμορφωθεί ο ''τραμπούκος '' , πρέπει για άλλη μια φορά την προσπάθεια για ψυχολογική βελτίωση να την κάνει ο θεωρούμενος απο αυτούς ''αδύναμος΄΄ που στο κάτω κάτω δε φταίει .Οργή , μόνο οργή και στεναχώρια ... γιατί και τον καημένο τον Βαγγέλη δεν τον φέρνει κανείς πίσω τώρα.