ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα σχέση 4 χρόνια με ένα πραγματικά υπέροχο άνθρωπο αλλά τον τελευταίο χρόνο σχέσης δεν ήμασταν κάτι παραπάνω από φίλοι ( πραγματικα δεν κάναμε ούτε σεξ) . Υπήρχε ένα ιδιαίτερο δέσιμο και κανένας από τους δύο δεν έκανε το βήμα για τον χωρισμό. Στο εν το μεταξύ από κοινή μας δραστηριότητα εκμάθησης γνωρίζω νεαρό ,όμορφο και γοητευτικό. Ο εν λόγο νέος μου έκανε εντύπωση από την πρώτη στιγμή. Έρχονται τα γενέθλια μου λίγο πριν την καραντίνα και έρχονται μόνο 5 άτομα λόγο φόβου(και καλά έκαναν) δύο από αυτούς το τότε αγόρι μου και αυτός. Από εκείνη την μέρα χωρίς να κάνει τίποτα απλά τον είδα αλλιώς. Απλά άνοιξε μια πόρτα συναισθημάτων και πόθου προς εκείνο. Αποφασίζω σύντομα και τελειώνω την σχέση γιατί δεν είχε και νόημα και στο εν το μεταξύ ξεκινάω συχνή ομιλία εν μέσω καραντίνας με τον άλλον.Συνειδητοποιώντας το πόσο πολύ μου αρέσει και το ποσό θέλω να τον κάνω παρέα προσπαθώ να πίσω τον εαυτό μου ότι τον βλέπω φιλικά γιατί δεν θέλω να τον χάσω. Τελειώνει η καραντίνα και ξεκινάμε και βγαίνουμε κάποιες φορές κυρίως για βόλτα μιας και ξέρει πόσο μου αρέσει η βόλτα και έχουμε βγει και δύο φορές με κάποιους φίλους. Έχω φύγει εδώ και σχεδόν μήνα επαρχία και μιλάμε κάθε μέρα σχεδόν όλη μέρα μέσω μηνυμάτων. Το λάθος μου είναι ότι συνέχεια πετάω ατάκες τύπου "είσαι πολύ φίλος μου", "έτσι σε θέλω φίλε μου" , "ε αφού είσαι φίλος μου". Επίσης του έχω πει ότι μου αρέσει κάποιος χωρίς πολλά πολλά και αυτός συνέχεια μου λέει να μην πιέζω καταστάσεις και τα ωραιότερα έρχονται από μόνα τους. Να προσθέσω ότι δεν είμαι του τύπου του μιας και έχω παραπάνω κιλά και σε παραλία που πήγαμε σχολιάζοντας την μόνη κοπέλα εκεί (πανέμορφη ) είπε εε ναι είναι του στυλ μου. Όταν είχαμε βγει με παρέα τον ρωτούσε ένας άλλος φίλος μου που ξέρει τι είδους κοπέλες του αρέσουν και είπε χαρακτηριστικά ότι "είμαι εγκεφαλικός τύπος , δεν με νοιάζει αν η άλλη έχει και παραπάνω κιλά αρκεί να με κα....νει εγκεφαλικά"Το θέμα είναι ότι είναι η πρώτη σκέψη μου το πρωί και η τελευταία μου το βράδυ. Θέλω να μιλάω συνέχεια μαζί του και πραγματικα τον νοιάζομαι και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να χάσω αυτό που πάμε να χτίσουμε γιατί με κάνει συνέχεια να χαμογελάω.Δεν ξέρω αν πρέπει να του μιλήσω ανοιχτά τώρα που θα γυρίσω , εσείς τι λέτε ;