ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δν μου κάνει εκπλήξεις, δν προτείνει ν κάνουμε έτσι μια τρέλα της στιγμής, να πάμε κάπου που να μην τ έχουμε σχεδιάσει. Είναι καλόβολος, δν προτείνει ποτέ τίποτα γιατί τον νοιάζει λέει να περνάω εγώ καλά και να με κάνει ευτυχισμένη.Γενικά είναι δίπλα μου, με στηρίζει,(σε σχέση από απόσταση), παντού πάμε, δώρα μου κάνει, έχουμε κοινά...κλπΚαι ξέρω κάποιος μπορεί να με πει αχάριστη,αλλά δν μπορώ άλλο. Θέλω λίγη ένταση, λίγο πάθος που δν βλέπω να υπάρχει. Μου φαίνονται όλα τόσο φλατ, όπως όλη μου η ζωή και δν ξέρω αν φταίει ότι δν τον ερωτεύτηκα ποτέ, ή αν φταίει η κατάθλιψη που τα βλέπω όλα σκατά. Επίσης σκέφτομαι ότι δν μου αξίζει αυτός ο άνθρωπος, πως αποκλείεται να είναι τόσο καλός μαζί μου,ή σαν να ψάχνω συνέχεια να βρω το λάθος, το κακό, κι επειδή δν το βρίσκω με πιάνει θυμός κι οργή απέναντί του. Κι εκείνος αναρωτιέται "τώρα τι έκανα;" και παραμένει δίπλα μου.Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλω να σπάσω αυτόν τον κλοιό που με πνίγει και δν ξέρω πως.Στο τέλος κάθομαι και κοιτάω τη ζωή μου από απόσταση, λες και δν τη ζω εγώ, αλλά κάποιος άλλος και δν κάνω απολύτως τίποτα.Πείτε μου γνώμες ή τι κάνατε σε ανάλογη περίπτωση.