ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι 26 δουλεύω σε μια δουλειά πολύ μακριά από αυτό που ονειρεύτηκα (στην Ελλάδα ζούμε άλλωστε) και νιώθω ότι ήταν μεγάλο μου λάθος να αρχίσω να δουλεύω σε κανονική δουλειά τόσο νωρίς πριν κάνω ενα μεταπτυχιακό πριν τελιώσω το 2ο πτυχίο μου.Σαφώς νιώθω κακομαθημένη, όπως σαφώς νιώθω και εγκλωβισμένη.Θέλω να τα αφήσω ολά να πάρω το κομποδεματάκι μου και να πάω στην επαρχία όπου θα τελιώσω με αφοσιώση τη σχολή των ονείρων μου (που με κόπο πέρασα μετα από χρόνια προσπάθειας και εξετάσεων)και να παλέψω για ένα καλύτερο αύριο χωρίς τη μιζέρια που βιώνω 2 χρόνια τώρα.Που είναι όλη μου ή τόλμη για ρίσκο;Τι να περιμένω;Θα περάσει ποτέ έτσι κ αλλιώς αυτή η κρίση.που να βρω το κουράγιο να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου;ειμαι τοσο κουρασμένη.