ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μερος 1οΕιχε χωρισει πολλες φορες για εκεινη μεσα στα 2.5 χρονια της σχεσης τους. Παντα τον χωριζε εκεινη. Παντα εκεινη γυρνουσε και αυτος την δεχοταν. Τοσο την αγαπουσε. Αλλα αυτη η φορα ηταν διαφορετικη. Το ειχε παρει πλεον αποφαση οτι ειχε δοκιμασει τα παντα και οτι το προβλημα ηταν σε εκεινη. Δεν μπορουσε να ξανα πιστεψει στις υποσχεσεις της ουτε και στο οτι τον αγαπαει. Μεσα στο μυαλο του υπηρχε οτι οποιος αγαπαει και θελει μπορει να καταφερει τα παντα με χιλιους τροπους. Εκλεισε τα ματια να κοιμηθει. Στριφογυρνουσε στπ κρεβατι για λιγη ωρα. Μπηκε στο facebook για να την δει αλλα θυμηθηκε οτι ειχε κλεισει το προφιλ της για να μην μπει κανεις απτους 2 στον πειρασμο να δει τι κανει ο αλλος. Το τηλεφωνο χτυπησε στα χερια του. Για μια στιγμη πιστεψε πραγματικα οτι ηταν εκεινη. Με ανακουφιση και συναμα απογοητευση ειδε το ονομα του κολλητου του φιλου. Ελα Γιαννη... Καλα θα περασω απτο παρκο να πιω καμια μπυρα ειπε και εκλεισε το τηλεφωνο. Το μονο σιγουρο ηταν οτι οσο ορεξη και να ειχε να μην βγει δεν μπορουσε να κατσει αλλο στις σκεψεις του και στους 4 τοιχους να τον πλακωνουν.Μερος 2οΑφου βρηκε τους φιλους του στο παρκο αρχισαν να συζητουν για διαφορα πραγματα. Το εβλεπε στα ματια τους. Αυτη την αμηχανια. Καποιος τον ρωτησε πως ειναι. Καλα, αποκριθηκε. Δεν ηθελε να του τα θυμηζει κανεις αλλα επρεπε να το παρει αποφαση και να αποδεχτει τετοιες συζητησεις. Αν δεν το συζητουσε με τους φιλους του τοτε με ποιους. Καπως επρεπε να νιωσει καλυτερα. Η κουβεντα συνεχιστηκε αργα αργα. Ολοι οσοι δεν το ηξεραν τον ρωτουσαν πως γινεται ενα τοσο χαρουμενο ζευγαρι να χωρισει. Μαλωναμε πολυ τους ειπε. Της μιλουσα συνεχεια για τα νευρα της αλλα ειπε πως δεν μπορεσε να τα κρατησει. Μα καλα τι σκατα της εκανες? τον ρωτησαν. Τιποτα τους ειπε. Το συζητησαμε και αυτο που μου ειπε ειναι οτι οτι και να της πω την ενοχλει και την εκνευριζει. Μετα μαλωνουμε μετα ερχονται οι χοντραδες και τα μπινελικια. Δεν μπορει να ηρεμησει και να με κανει ευτηχησμενο. Στεναχωριοταν για αυτο καταπιεζοταν που δεν μπορουσε να αλλαξει και μου ειπε να χωρισουμε. Καποιοι του ειπαν οτι θα γυρισει. Αλλοι απλα τον κοιτουσαν με βλεμμα αποριας. Τη σκατα ειχε γινει και ειχαν αλλαξει ετσι τα πραγματα? οταν εχεις καποιον να σου φερεται τοσο καλα και να σαγαπαει τοσο πολυ πως γινεται να μην αλλαζεις για αυτον? να μην καλμαρεις τα νευρα σου για να μην εχεις προβληματα μαζι του. Δεν ξερω αποκριθηκε. Και ουτε θελω να μαθω δεν θελω να το σκαλιζω αλλο. Ενιωθε τοσο ασχημα για αυτο αλλα δεν επρεπε να το δειξει. Δεν ηθελε να τον παρει απο κατω. Παντα εκεινη εφευγε. Παντα εκεινη εφταιγε. Και εκεινος θεωρουσε τον εαυτο του βλακα που την δεχοταν αλλα την αγαπουσε και δεν μπορουσε χωρις αυτην. Τωρα θα επρεπε για μια ακομη φορα να καταπιει την στεναχωρια του και να προχωρισει. Κι ολα αυτα τα ονειρα? σκεφτοταν... Ολη αυτη η αγαπη? ολες αυτες οι στιγμες οι συζητησεις τα γελια τα ξενυχτια οι υποσχεσεις? αυτα δεν μπορουσε να ξεχασει. Και το χαμογελο της. Αυτα τον τραβουσαν πισω. Οσο αναρωτιοταν λοιπον τι να κανει και που να βρισκεται, ξαπλωνοντας στο παγκακι κοιταξε τα αστερια και θυμηθηκε... Θυμηθηκε να τα μετρουν μαζι και να κανουν ονειρα. Να τα κοιτουν μαζι περπατοντας και να σκεφτονται ποσο ομορφα ειναι. Σκεφτηκε αν κι εκεινη τα κοιτουσε εκεινη τη στιγμη και σκεφτοταν τα ιδια... Μερος 3οΕπρεπε να την ξεχασει σκευτοταν. Αφου δεν εκτιμησε εκεινη το τι ειχε διπλα της και δεν καταλαβε ποτε πραγματικα την αξια σου δεν πρεπει να την σκεφτεσαι πρεπει να δωσεις ενα τελος. Να το παρεις εγωιστικα και να ξεκοψεις καθε επαφη καθε επικοινωνια. Κι αν μαθω οτι εκανε κατι με κανεναν αλλον? σκεφτηκε... Δεν ηθελε να το σκεφτετε... Ετρεμε στην ιδεα οτι θα γινοταν αυτο. Αν και του φαινοταν απολυτως φυσιολογικο να γινει αργα ή γρηγορα δεν μπορουσε στην ιδεα οτι καποιος θα αγγιζε το κοριτσακι του. Ολες αυτες οι σκεψεις τον βασανιζαν σε καθε χωρισμο τους.. Γιατι εγιναν ολα αυτα... Γιατι δεν αλλαξε για εκεινον... Γιατι ενω της εδωσε τα παντα στο τελος παντα επαιρνε πικρια και λυπη... Γιατι ενω σε ολα τα αλλα θεματα της ζωης του ηταν λογικος και πετυχημενος με εκεινη τα ειχε κανει ολα τοσο λαθος? σκευτηκε ακομα και αν ηταν καλυτερα να μην την γνωριζε ποτε. Οχι δεν θα μπορουσε να μην δει αυτο το χαμογελο, να μην αγγιξει αυτα τα χειλη. Τελος με τις σκεψεις σκεφτηκε. Γυρισε σπιτι. Επεσε στο κρεβατι κουρασμενος. Ποσο θα ηθελε να ξυπνησει και να μην ειναι ερωτευμενος μαζι της. Να την εχει ξεπερασει με ενα μαγικο τροπο και να μην την σκεφτετε.. Ματαια... Επρεπε να περιμενει και να την ξεπερασει. Κι ακομα κι αν γυρνουσε παλι να εβρισκε το θαρος να της πει οχι. Για πρωτη φορα να της πει οτι δεν πρεπει να ειναι μαζι. Γιατι εκεινη παντα τα κατεστρεφε ολα... Και δεν αντεχε πλεον να τα ξανα χτιζει μονος του. Μεσα στη λυπη του αποκοιμηθηκε. Δεν θα ηταν ποτε ξανα ο ιδιος. Δεν θα αντιμετοπιζε ποτε ξανα με την ιδια καλοσυνη και αγαπη τους ανθρωπους. Δυστηχως αυτος ο ερωτευμενος πληγωθηκε και αλλαξε οπως ολοι μας σε καποια φαση της ζωης μας.