ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας. Είμαι χάλια ψυχολογικά. Αυτήν την περίοδο περνάω την καραντίνα εντελώς μόνη, σε μια άλλη πόλη από την οικογένεια μου, χωρίς κανέναν εδώ, χωρίς φίλους ή παρέες που να μπορώ να βλέπω έστω και για έναν μικρό περίπατο. Δουλεύω από τον υπολογιστή και είμαι πολλές ώρες στην καρέκλα και γενικά μέσα στο σπίτι. Βγαίνω μόνο για τα απαραίτητα και για καμιά βόλτα όταν προλαβαίνω και το επιτρέπει ο καιρός εδώ κοντά στο σπίτι μου. Αυτές τις μέρες νοσεί ο αδερφός μου και τώρα κόλλησε και η μαμά μου η οποία δεν έχει ακόμα συμπτώματα. Ο μπαμπάς μου έχει εμβολιαστεί και δουλεύει. Είναι οι 3 τους στο σπίτι, ο καθένας απομονωμένος απ' τον άλλον. Έχω μήνες να τους δω και νιώθω χάλια που δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω. Ακούω τη μαμά μου τόσο κουρασμένη και ανήσυχη στο τηλέφωνο και προσπαθώ να της δώσω λίγο κουράγιο και ψυχραιμία. Βλέπω μετά εικόνες στις ειδήσεις και στο ίντερνετ από παράνομα πάρτι και εύχομαι μοναχά σε όλους αυτούς όχι να μην αρρωστήσουν οι ίδιοι, αλλά μην δουν τον αδερφό τους, τη μάνα και τον πατέρα τους να υποφέρουν γιατί τότε θα μετανιώσουν πικρά. Αυτή η μοναξιά που βιώνει τόσο ο πάσχων όσο και οι άλλοι γύρω του που πρέπει να μένουν μακριά, ακόμα κι αν βρίσκονται στον ίδιο χώρο, είναι ο,τι χειρότερο. Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι και πολύ φοβάμαι ότι τίποτα καλό δε θα έρθει για πολύ καιρό ακόμα.