ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν με αγκαλιάζει και μου λέει λόγια τρυφερά, μου είναι σχεδόν αδύνατον να πω κάτι πίσω. Απλά τον σφίγγω πιο πολύ και που και που τον κοιτάω στα μάτια. Προσπαθώ να αρθρώσω λέξη και μου είναι σχεδόν αδύνατον, σκέφτομαι πως ότι και να πω δεν πρόκειται να επικοινωνήσει το βάθος των συναισθημάτων μου. Εν τω μεςταξύ μερικές φορές με κοιτάει έντονα στα μάτια και μου λέει τι νιώθει ,κοκκινίζω και κοιτάω κάτω. Δεν ανησυχώ μην δεν παίρνει αρκετή επιβεβαίωση γιατί είμαι πολύ καλή με την μη λεκτική επικοινωνία και ο ίδιος μου έχει πει πως δεν χρειάζεται να μιλάω γιατι φαίνεται πολύ εύκολα τι νιώθω. Του το έχω πει κιόλας ότι στα λόγια δεν είμαι καθόλου καλή. Το αστείο είναι πως όταν γνωριστήκαμε εγώ ήμουν η άνετη που του έπιασε την κουβέντα και αυτός ντρεπόταν, ενώ τώρα η κατάσταση έχει αντιστραφεί εντελώς. Δεν το παρουσιάζω σαν πρόβλημα, κάθε άλλο! Είχα καιρό να νιώσω έτσι και αυτή η γλυκιά αμηχανιά μου αρέσει πολύ μιας και πολύ σπάνια νιώθω αμήχανα.