ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα έλεγα, μετά το μάθημα, να πάω να κουρευτώ. Τί τα ήθελα; Πήγα για μαλί και βγήκα κουρεμένος...Δεν μου έφταναν τα βάσανά μου και κάτι περιπέτειες που είχα πρόσφατες, οι δυσκολίες στη σχολή, όλα τα προβλήματά μου... Γυρίζω με μια συνάδερφο μαζί. Της τό 'πα κιόλας, αλλά ξέχασα να τη ρωτήσω εκείνη, πού κουρεύεται. Με αποβιβάζει και φεύγει, αφού με καληνύχτισε.Πάω στο κομμωτήριο που ήξερα, ένα μικρό με έμπειρες κοπέλες, είχα και κάποια που τη ζητούσα στάνταρ και ήταν πολύ καλή... Όμως τρώω άκυρο, είχαν τα πάντα καπαρωμένα, μέχρι το βράδυ που κλείνουν. Σηκώνομαι και φεύγω με μισή καρδιά, γιατί το κεφάλι μου είχε καταντήσει σαν σποριασμένο μπρόκολο, σε σχέδιο και όγκο. Βλέπω ένα μεγάλο, καλό, γωνιακό κομμωτήριο, λίγο παρακάτω. Κάνω να παρακολουθήσω από έξω λίγο, βλέπω κοκκέτες με καλοφτιαγμένο μαλί, ωραίες κομμώτριες με στυλάκι και κινήσεις που προδίδουν δεξιοτεχνία κτλ. Ρίχνω μια ματιά και στον τιμοκατάλογο, πολύ εντάξει οι τιμές.Μπαίνω στο σέντε λοιπόν, ζητάω κουρεματάκι-λουσιματάκι, μου λένε έχει 40 λεπτά αναμονή και κάθομαι, διαβάζοντας περιοδικά. Με φωνάζει μια κοπέλα να πάω στην καρέκλα και κάθομαι. Σκάει μύτη ένας φρίκουλας, αναρχόφατσα σωστή, με μούσι ως το γόνατο, σκουλαρίκια και χαλκάδες. Του εξηγώ τί ακριβώς ήθελα να κάνει, έκλεισα τα μάτια κι ο εφιάλτης άρχισε...Αρπάει την ξυριστική και άρχισε να κάνει τέτοιες και τόσο απότομες κινήσεις, που ήταν σα να κραδαίνει σπαθί και να προσπαθεί να κόψει ένα μήλο που στέκεται στο κεφάλι μου. Όχι μόνο σχεδόν με γρατσούνισε (μέχρι τώρα, ώρες μετά, νιώθω ακόμη ένα ελαφρύ κάψιμο), αλλά ένιωσα λες και θα μου έκοβε το κεφάλι. Με κούρεψε ανομοιόμορφα, στραβά και μού 'κανε ένα κεφάλι σαν... Ας το αφήσουμε καλύτερα. Μέχρι να προλάβω να διαμαρτυρηθώ και να αρχίσει να δικαιολογείται, προσποιούμενος πως κάνει ό,τι του είπα, τέλειωσε κιόλας, αφήνοντάς με σαν κρατήρα οβίδας, εμβρόντητο. Τί να πω, πήγα στο ταμείο, πλήρωσα, με ρώτησε λοξοκοιτώντας η κοπέλα αν είμαι ευχαριστημένος, είπα ένα ξεψυχισμένο "ναι" και έφυγα, ενώ φώναζε "σας έβγαλα κάρτα μέλους κύριε, ελάτε να την πάρετεεε"! Πριν κλείσω την πόρτα πίσω μου, άκουσα το ζωντανό να της λέει "άσε, δεν θα ξαναέρθει αυτός εδώ". Πλάκα είχε πως κάτω από το ταμείο, έχει και ταμπέλα που λέει: "Δεν δεχόμαστε φιλοδωρήματα".Αυτά είναι τα άσχημα να μην έχεις ένα φίλο, ένα γνωστό, να σου προτείνει να πας κάπου, να σε στείλει σε κάποιον. Είσαι σε μία χώρα εξάμβλωμα, με επαγγελματίες μαϊμού, που όχι μόνο σε ληστεύει σε κάθε ευκαιρία, αλλά σου χαλάει και τη δουλειά που χρειάζεσαι να γίνει, αντί να στη φτιάξει. Ελλαδιστάν, το μεγαλείο σου!