5.3.2013 | 23:56
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ...ΕΠΕΣΕ! Vol.11
Μαγειρική – ζαχαροπλαστική. Οι αγαπημένες μου ασχολίες για τον ελεύθερό μου χρόνο. Η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική είναι απίστευτη ενασχόληση και εκτόνωση για μένα, ειδικά όταν γίνεται μαζί με αγαπημένα πρόσωπα.Ήταν ένα βραδάκι καθημερινής και μου είχε καρφωθεί στο μυαλό να φτιάξω ένα κέικ λεμονιού. Πολύ ωραίο και αφράτο κέικ. Τη στιγμή, λοιπόν, που είχα ετοιμάσει τα υλικά μου, ξαφνικά, χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν μια φίλη μου η οποία με ρωτούσε αν είχα κανονίσει κάτι για το βράδυ και αν θα ήθελα να κάνουμε τίποτα το ιδιαίτερο. Της απάντησα ότι ετοιμαζόμουν να φτιάξω ένα κέικ λεμόνι και στη συνέχεια της πρότεινα αν θα ήθελε να έρθει από το σπίτι μου ή να πάω εγώ στο δικό της για να φτιάξουμε μαζί το κέικ και παράλληλα να παίξουμε καμιά μπιρίμπα ή scrabble. Λόγω του γεγονότος ότι δεν είχε βενζίνη, μου πρότεινε να πάω από το σπίτι της και εγώ συμφώνησα. Ντύθηκα (κυκλοφορούσα στο σπίτι με τις πυτζάμες), έβαλα σε μια σακούλα τα υλικά μου, φόρεσα τα παπούτσια μου και πήγα προς την πόρτα για να βγώ. Λίγο πρίν ανοίξω την πόρτα ξαναχτύπησε το τηλέφωνο και ήταν αυτή πάλι και μου είπε ότι κάπου διάβασε πως η μαγειρική σόδα λευκαίνει τα δόντια, με ρώτησε αν είχα μαγειρική σόδα στο σπίτι και αφού της απάντησα θετικά μου ζήτησε να της πάω λίγη για να τη δοκιμάσει. Λόγω του ότι είχα λίγη ποσότητα μαγειρικής σόδας, έβαλα λίγη σε ένα πλαστικό διάφανο σακουλάκι poly-bag, κατέβηκα κάτω, μπήκα στο αυτοκίνητο, πέταξα στο κάθισμα του συνοδηγού την τσάντα μου και τη σακούλα με τα υλικά για το κέικ και επάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου έβαλα το σακουλάκι με τη μαγειρική σόδα και ξεκίνησα για την Νέα Ερυθραία. Λίγο αργότερα και φτάνοντας στο σημείο της αναστροφής από τον παράδρομο της Εθνικής οδού προς την Κηφισιά, μπαίνοντας στον δρόμο προς την πλατεία της Νέας Κηφισιάς είδα στην άκρη του δρόμου περιπολικά και άνδρες της αστυνομίας και ένας από αυτούς μου έκανε νόημα να κόψω ταχύτητα και να κάνω δεξιά. Πράγματι, αν και παραξενεύτηκα, έκανα δεξιά στο δρόμο, σταμάτησα, κατέβασα το παράθυρο και έγινε η εξής συνομιλία:ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Καλησπέρα, έναν τυπικό έλεγχο θα θέλαμε να κάνουμε..ΕΓΩ: Παρακαλώ.ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Άδεια και δίπλωμα παρακαλώ.ΕΓΩ: Ευχαρίστως.Και εκεί που ετοιμάστηκα να ανοίξω το ντουλαπάκι του αυτοκινήτου, το μάτι του αστυνομικού έπεσε επάνω στο σακουλάκι με τη μαγειρική σόδα που είχα παραπετάξει επάνω στο ταμπλό του αυτοκινήτου…ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Ωπ!...Τι είναι αυτό στο σακουλάκι?Και τότε κοιτώντας και εγώ και ο αστυνομικός, ταυτόχρονα, το σακουλάκι με την ‘λευκή σκόνη’ κοιταχτήκαμε και εγώ κατάλαβα αμέσως τι σκέψη πέρασε από το μυαλό του αστυνομικού και με έπιασε νευρικό γέλιο κοιτώντας τον! Δεν μπορούσα να αντιδράσω και να πω τίποτα, απλά είχα πέσει κάτω και χτυπιόμουνα στα γέλιαΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΣ: Βγείτε έξω από το αμάξι παρακαλώ με τα χέρια στο καπό του αυτοκινήτου!Εγώ ακόμα και τότε δεν μπορούσα να σταματήσω να γελάω και μέσα από λυγμούς γέλιου προσπαθούσα να δικαιολογηθώ και να εξηγήσω ότι αυτό που είδε ήταν απλή μαγειρική σόδα και όχι κόκα και του έδειχνα και τη σακούλα με τα υλικά για το κέικ, αλλά με την αντίδραση που είχα ήταν ήδη αργά για να με πιστέψει. Ήρθαν και οι υπόλοιποι συνάδελφοί του για να εξετάσουν την ουσία που μετέφερα σε σακουλάκι μέσα στο αμάξι μου, μα παρ’ όλα αυτά αν και κατάλαβαν ότι έλεγα την αλήθεια και παρά τα γέλια στα οποία είχα ξεσπάσει, δυστυχώς έπρεπε να περιμένουμε μέσα στο κρύο για να έρθει και η δίωξη ναρκωτικών και να επιβεβαιώσει πως , πράγματι, ήταν μαγειρική σόδα και όχι…κάτι άλλο.