16.4.2016 | 02:17
ο Μπόμπιρας
...τόσους μήνες μετά απο κείνη την νύχτα του Οκτώβρη, ''κάποιου Οκτώβρη την αυγή '' όπως σκέφτηκες , αποφάσισα πως πρεπει να προχωρήσω όπως έκανες κι εσύ . Μα απόψε , κάθομαι στο κρεβάτι και σκέφτομαι ένα μπόμπιρα καστανόξανθο , να τρέχει πάνω κάτω , να τον γράφω στο παιδικό του Handball , να παίζετε μαζί στην αυλή και έπειτα να μεγαλώνει , να ακούει τις μουσικές ''σου '' που έγιναν και δικές μου αφότου έφυγες... να κάνει φίλους εδώ , να σκαρφαλώνει στις πλάτες σου, να μας κρατάει μαζί απο το χέρι , να σουφρώνεις τα χείλη σου καθώς τον ταΐζεις κι ας μην είναι για σένα αυτές οι δουλειές όπως θα έλεγες ..έξω απ'τον χορό ... Να είσαι στην δουλειά , να περνάω να σου δώσω ένα φιλί . Να με σηκώνεις ψηλά , όπως τότε ..να τρέχουμε μαζί , να με προσέχεις..ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ...να φοβάσαι για μένα... να με νοιάζεσαι. Πως θα ήταν άραγε αν νοιαζόσουν.Πως μου τα ξύπνησες όλα αυτά ; Μόνη μου. Μόνη μου τα ένιωσα όλα . Το χειρότερο? η μοναδικότητα . Μονο για σένα . Τόσο νωρίς στην ζωή μου . Πώς συνεχίζεις αφότου ερωτευτείς ; Πως περπατάς αφότου πέταξεiς ; Πως επιστρέφεις στην μοναχική ζωή σου , που δεν έδινες το μέσα σου πουθενά , που δεν σε ένοιαζε να παρατηρείς πως κοιμάται κάποιος , που δεν ταύτιζες τις Κυριακές με μια ανθρώπινη υπόσταση , που δεν σου έλλειπε το σώμα , η αναπνοή , η μυρωδιά ,το βλέμμα , η φωνή , οι παύσεις, η αίσθηση κάποιου . Κι οσο παρακαλάω να μην σε δω , αλλο τόσο ευχομαι να μου δοθεί η ευκαιρία να χωθώ μέσα στην αγκαλιά σου . Να σου πώ ''έχασες, με έχασες , πως μ αφησες ; '' μπας και μου δώσεις επιτελους μια ικανοποιητική απάντηση και όχι τις γελοιότητες '' είσαι ότι καλύτερο μου συνέβη , η ιδανική αν μπορούσα να κάνω σχέση, δεν ήμουν ποτέ με άλλη τόσο καιρό , αν σε ερωτευτω θα τα τινάξω όλα στον αέρα και δεν με παίρνει'' . Μαλακίες . Ξερεις τι ? Όντως ''ονόμασα τα μάτια σου καθημερινά απογεύματα'' , φαινόταν μέσα τους ο ήλιος να δύει ..τον έβλεπα σου λέω , τον έβλεπα που λαμπύριζε πάνω στις βλεφαρίδες σου και'' όλον εσένα Κυριακή'' ...και ήσουν, αλήθεια πανάθεμα σε,τόσο δύσκολος, πιο δύσκολος κι απο μένα.