ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου τηλεφώνησε ένα παιδικός μου φίλος από το δημοτικό για να μου ευχηθεί. Μέσα σε όλα μου είπε ότι θέλει να πάμε "φυσική άσκηση". Είχα λίγο καιρό να τον δω. Δεν είχα απολύτως καμία όρεξη να τον δω, αλλά επειδή κάνω συλλογή από τις μπαρούφες του, είπα τελικά το ναι. Το έμαθε όμως μια κοινή φίλη μας ευτραφής και ευειδής παρά ταύτα και ήθελα να έρθει και αυτή. Προσωπικά δεν ήθελε να λάβω ρίσκο ελέγχου και να πληρώσω κανένα πρόστιμο της είπα να καλέσει ακόμη μια φίλη της και να χωριστούμε σε παρέες των δύο ατόμων με σκοπό να συναντηθούμε στον Υμμητό, όπου και θα ανταλλάζαμε λίγα λόγια με το στανιό λόγω της καραντίνας. Όταν ανεβήκαμε μέχρι ένα σημείο με τον φίλο μου, διαπιστώσαμε από ένα ύψωμα ότι η ευειδής είχε φέρει μαζί της μια αντιπαθέστατη κοπέλα που απεχθανόμασταν και οι δύο, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να κόψουμε λάσπη. Δώσαμε επίτηδες ασαφείς οδηγίες ότι θα βρεθούμε τελικά στο δρόμο κατεβαίνοντας, χωρίς να δίνουμε σαφές στίγμα που έιμαστε. Ο φίλος φώναζε και τραγούδαγε επίτηδες στα αυτιά μου για να κάνει παράσιτα. Το αποτέλεσμα ήταν να χωθούμε σε ένα μονοπάτι της κακιάς ώρας προκειμένου να τις αποφύγουμε και αυτό είχε ως αποτέλεσμα ότι κόντεψα να σπάσω το πόδι μου σε ένα σημείο. Κάναμε ώρες μέχρι να γυρίσουμε πίσω γιατί ήταν διπλάσια η απόσταση, αφού βάλαμε τα κινητά σε λειτουργία πτήσης, ενώ είχαμε και το νου μας τόσο στις δύο κοπέλες, όσο και τον φόβο μη γίνει κανένας έλεγχος διότι με αυτά και με εκείνα είχαν περάσει ώρες. Τελικά γύρισα στο σπίτι καταταλαιπωρημένος αποφασισμένος πλέον να μην ξανααπαντήσω σε κανέναν. Τελικά τι έγινε; Οι δύο φίλες και ο άλλος με καλούσαν συνεχώς σε βιντεοκλήση για να βρεθούμε ηλεκτρονικά και να δώσουμε εξηγήσεις. Έ όχι! Έβαλα ένα τσιρότο πάνω στην οθόνη του κινητού για να μη δείχνει τίποτα και έθεσε σε λειτουργία και το πλυντήριο για να ακούγεται θόρυβος. Καμιά φορά πρέπει να μην λογαριάζουμε τίποτα και να κοιτάμε λίγο και τους εαυτούς μας παίρνοντας τους αστείους ως αστείους. Χρόνια Πολλά σε όλους με ηρεμία πνευματική και ψυχική!