Σε καταλαβαίνω, προσπάθησε απλά να έχεις μια πιο καλή σχέση με τη μητέρα σου αντί απλά να την ακούς αν γίνεται. Αν χρειαστείς, πήγαινε σε κάποιον ειδικό υγείας. Κοίτα, για ερωτικά, ισχύει ότι οι κοντινοί μας είναι αυτοί που μας "μαθαίνουν" πως ν' αντιδράμε στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Όμως, αν ξέρεις ότι σε βλάπτει, γιατί να περάσεις μια ζωή χάλια. Πιστεύω ότι θα σε βοηθούσε να έρθεις σ' επαφή με άντρες όχι μόνο σαν ερωτικούς συντρόφους, να τους απομυθοποιήσεις κάπως... Και επίσης, δεν είναι ο πατέρας σου... κι ούτε ο πατέρας σου είναι ο κανόνας. Δεν λέω ότι είναι εύκολο, αλλά όσοι έχουν γεννηθεί πιο άτυχοι, πρέπει να πεισμώσουν και να μην επιτρέψουν να υποφέρουν μονίμως. Μετά από κάποια ηλικία είναι δική μας επιλογή κι ευθύνη. Βέβαια, ένα άτομο πληγωμένο στην πιο ευάλωτη ηλικία του είναι λογικό να φοβάται και κάθε δυσκολία ή αποτυχία τον επιβεβαιώνει. Όμως, η αδράνεια είναι σίγουρη αποτυχία και πόνος.
28.6.2018 | 21:29
Ο πατερας μου
ποτε δεν ασχοληθηκε μαζι μου. Ποτε δεν ρωτησε και δεν ενδιαφερθηκε για το σχολειο μου, για σπουδες, για επαγγελματικη αποκατασταση μου. Παντα τον θυμαμαι αδιαφορο, ψυχρο, απομακρο. Δεν με βοηθησε ποτε σε τιποτα, δεν μου σταθηκε ποτε, δεν συζητησε ποτε μαζι μου. Ζουσαμε και ζουμε στο ιδιο σπιτι και για μενα ειναι αγνωστος. Ισως και να ειναι ο λογος που οι συναναστροφες μου με το αντρικο φυλο ειναι μια αποτυχια. Και με τα επαγγελματικα μου, το ιδιο, ποτε δεν με συμβουλεψε, δεν μου ειπε μια γνωμη, δεν νοιαστηκε να αποκατασταθω, δεν τον αφορα το πως θα ζησω. Τι κανει; την ζωη του. Στο σπιτι ερχεται μονο για φαγητο και υπνο. Δεν ασχολειται με τα οικογενειακα θεματα. Πολλα προβληματα στο σπιτι και αυτος απεχει απο τα παντα. Η μητερα μου τα θεματα της τα λεει σε μενα, γιατι δεν εχει που να τα πει. Σε μενα που δεν μπορω να λυσω ουτε τα δικα μου. Πνιγομαι.
2
