ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα πραγματα εχουν ως εξης. Προερχομαι απο οικογενεια με οικονομικες δυσκολιες, απειρα χρεωστουμενα ετων και ολα τα σχετικα. Ο πατερας μου δεν εργαζοταν για χρονια λογω δυσκολιων εν μεσω κρισης, και μολις πριν 2 χρονια προσληφθηκε σε μια δουλεια με βασικο μισθο. Το προβλημα ειναι, οτι εγω θα δωσω 3η φορα πανελληνιες και εχουμε συμφωνησει να πληρωνω τα 2/3 των μαθηματων για να περασω στην σχολη που θελω, η οποια σημειωτεον ειναι υψηλοβαθμη και θα κανω ολα τα μαθηματα. Επειδη ο πατερας μου ασχολειται παραλληλα με διαφορα side projects εκτος της δουλειας του, πριν λιγο καιρο του ζητηθηκε μια συμφωνια στα πλαισια ενος απο αυτα τα projects εναντι ενος υψηλου χρηματικου ποσου. Αυτο που δεν καταλαβαινω, ειναι πως, μα πως στο καλο γινεται οριακα να εχουμε να τρωμε καθε μερα φακες, και να εχει το θρασος να μας ανακοινωσει οτι υπαρχει περιπτωση να ακυρωσει την εν λογω συμφωνια επειδη σε καποιο μικρο τμημα του project ηθελε "να εχει μεγαλυτερη ελευθερια κινησεων" ή κατι τετοιο. Το προβλημα ειναι οτι, ο λογος που δεν ειχε δουλεια τοσα χρονια ειναι οτι παντα χαλιεται με μικροπραγματα και αποφευγει επιμελως και καθέτως να εργαστει σε συγκεκριμενους κλαδους σχετικους με το αντικειμενο του, χωρις ιδιαιτερο λογο. Εγω απο το χρονου θα εχω part time δουλεια για να συνεισφερω, αλλα δεν μπορω να κανω κατι full time λογω των εξετασεων τις οποιες κατα τα αλλα με στηριζουν να δωσω. Με εξοργιζει γιατι ακριβως η ιδια κατασταση υφισταται εδω και χρονια. Δεν αντεχω αλλο, δεν το πιστευω οτι δεν τον νοιαζει η υπολοιπη οικογενεια, και οτι αυτη η κατασταση τραβαει για καμια 10ετια τουλαχιστον. Ειμαι στο αμην.