26.9.2015 | 08:20
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ.
Ο πατερας μου ...τι να πρωτοπω γι αυτόν..οταν ημουν μικρη τον θαυμαζα...πολύ και τον αγαπουσα..μεγαλωσα λιγο και όταν πηγα 16 δεν ειχα αποφασισει ακομα τι θα κανω στη ζωη μου παρολο που ημουν καλουλα στα μαθηματα και στο μυαλο και προτιμησα τοτε να ερωτευτω αντι να σπουδασω...σιγουρα το μετανιωσα αργοτερα..οι ερωτες δεν μου βΓηκαν και επαθα καταθλιψη ...το παλεψα όμως και βγηκα σιγα σιγα από το λουκι...πηγα τριανταπέντε ..και το σαρακι της μορφωσης με ετρωγε...αποφασισα να κανω τωρα οσα δεν εκανα ποτε...να σπουδασω και να μορφωθώ να δουλεψω πολύ γιατι εχω ικανότητες...ο μπαμπας μου λεει ότι είναι αργα ..να παω στο χωριο να γινω αγροτισα και να φυγω να μην ντροπιάζω την οικογενεια...ο ιδιος επειδή εχει παραμορφωθεί (νομιζει) λεει ότι ντροπιάζω το σοι του...ενώ ταυτόχρονα καυχιέται ότι βγαζει πολλα λεφτα από βρωμοδουλειες που δεν εχουν σχεση με το επαγγελμα του και κερατωνει χρονια τη μητερα μου και τις φιλενάδες του ....με απειλεί με λεει αρρωστη και ανικανη και απειλεί ότι θα με εμποδισει να το κανω και θα βαλει να με κακοποιησουν...ΕΓΩ ΜΠΑΜΠΑ ΦΕΥΓΩ ΔΕΝ ΠΙΣΩΓΥΡΙΖΩ ...ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑ ΞΑΝΑΔΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΑΡΤΟ ΑΠΟΦΑΣΗ..