ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μία μικρή εισαγωγή. Για να μην σε φέρνω σε δύσκολη θέση με το να σου στέλνω μηνύματα ή να σου λέω ότι θέλω να μιλήσουμε, αποφάσισα να γράψω εδώ μια "εξομολόγηση" (ακόμη και ας ξέρω ότι μπορεί και να μην την δεις ποτέ). Πέρασε ένας χρόνος. Ένας ολόκληρος χρόνος από τότε που σου εκμυστηρεύτικα όσα νιώθω για εσένα. Με ρώτησες γιατί δεν ήμουν καλά και σου απάντησα διστακτικά "επειδή μου αρέσεις". Και ένα χρόνο μετά, αν μου κάνεις τη ίδια ερώτηση θα πάρεις την ίδια απάντηση. Ένας χρόνος που με έκανε να κερδίσω πολλά και να αμφισβιτίσω περισσότερα. Μου είχες πει να προχωρίσω με τη ζωή μου. Και έτσι έκανα. Ή έστω έτσι νόμιζα ότι έκανα. Όσο πιο πολύ προσπαθούσα να αλλάξω τόσο περισσότερο παρέμενα ίδιος. Γιατί όπως μου είχες πει κάποτε, στα σοβαρά πράγματα δεν μπορείς να προσποιείσαι. Περάσαμε πολλές ωραίες στιγμές μαζί που είτε δεν θυμάσαι είτε έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν θυμάσαι. Δεν πειράζει. Θυμάμαι αρκετά και για τους δύο μας. Πίσω στο σήμερα, που με ρώτησες "γιατί εμένα;". Μακάρι να ήταν τόσο απλό οσο μια αντίστοιχη μονολεκτική απάντηση. Αλλά πραγματικά δεν είναι. Αν όντως θέλεις μία απάντηση, εσένα γιατί το είχαν καταλάβει όλοι εκτός από εμένα, από τον τρόπο που σε κοιτούσα. Εσένα, γιατί παρότι ξέρεις ότι αν με κοιτάξεις θα αναζωπυρωθούνα τα συναισθήματά μου και δεν το θέλεις, το κάνεις. Εσένα, γιατί μου βγάζεις τον καλύτερό μου εαυτό. Εσένα γιατί είσαι εσύ. Περιμένω ανελειπώς το ραντεβού που είχαμε δώσει από πέρισυ στις 27/11 για να δεις αν έχω αλλάξει τις θέσεις μου. Δυστυχώς για εσένα, ξέρεις από τώρα πως τα συναισθήματά μου θα μείνουν απαράλλακτα. Δυστυχώς για εμένα, ξέρω από τώρα ότι αυτή η μέρα ίσως να μην έρθει ποτέ. Μα δεν με πειράζει. Μου αρκεί να σε βλέπω μία στο τόσο να ξεχνιέμαι.Κάπου εδώ σε αφήνω. Ευελπιστώ ολότελα να δείς αυτή την "εξομολόγηση", πόσο μάλλον κα καταλάβεις ότι απευθύνεται σε εσένα.Φιλιά, Α.Κ.