ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άραγε το νιώθεις όταν έρχεται αυτό tο πριγκιπένιο ταίρι που πάντα περίμενες?Το σίγουρο είναι οτι έρχεται πάντα στα μουλωχτά. Αντί για στολή φοράει polo μπλουζάκι με τζίν σκισμένο (κατά πάσα πιθανότητα,ανάθεμα το στύλ), αντί για μπότες φοράει all star (ελπίζω όχι μουτζουρωμένο με στυλό, εκτός κι αν είναι 15) και αντί για άλογο έρχεται είτε με βέσπα είτε με πολλά μαζεμένα αλογάκια σε καπό...Όλες τον περιμένουμε, μη μου ξεκινάς τέτοιατώρα...Το θέμα είναι όμως, όλες τον βρίσκουμε? Κι αν τον βρούμε έχουμε την ικανότητα να το καταλάβουμε οτι είναι αυτός και να τον γραπώσουμε για να μην τον αρπάξει καμιά τυχάρπαστη και μαλλιοτραβιόμαστε ("όπα όπα ρε κούκλα μου,έχω προτεραιότητα" φάση)?Εδώ είναι η μεγάλη παγίδα!Ερωτεύεσαι, οκ?Ξεκινάς και μετακομίζεις τρίτο συννεφάκι αριστερά όπως κοιτάμε, χάνεις την επαφή με τον πύργο ελέγχου και σε ψάχνουμε στον εναέριο χώρο. Όλα ξεκινούν να περιστρέφονται γύρω απο αυτόν. Τραγούδια, βιβλία, ταινίες, ιστορίες άλλων που βρίσκεις απ'το πουθενά ομοιότητα με την δική σου ίσα ίσα για να πάρεις πάτημα να ξεκινήσεις τα δικά σου(ω!τι περίεργο). Κάθε φορά που τον βλέπεις νιώθεις όχι μια,δυο και τρείς αλλά σμήνος πεταλούδων να βολτάρουν αναίσχυντα στο στομαχάκι σου, τους παλμούς να ανεβαίνουν στο θεό και τα πόδια να χορεύουν ταραντέλα απο το τρέμουλο...Πόσο όμορφο συναίσθημα..Σε αγκαλιάζει και θέλεις μόνο να χαθείς εκεί μέσα, εκέι να τρώς, εκεί να πίνεις(μή σου πω να δουλεύεις κι απο κει!)Εκεί ναι, μπορώ να στο διαβεβαιώσω κι εγώ οτι ζείς την ευτυχία...Αυτή η ευτυχία είναι ύπουλο πράγμα...Σε κάνει να ονειρεύεσαι ασταμάτητα, να κάνεις σχέδια κι ας γελάει κάθε θεός που βλέπει απο πάνω, να επενδύεις στον άνθρωπό σου και να το πιστέυεις οτι αυτός είναι το κομμάτι που συμπληρώνει το δικό σου όταν ο θεός το έσπασε και πέταξε τον έναν στην μία μεριά και τον άλλον στην άλλη..Είναι όμως αυτός?Ίσως τελικά ο πρίγκιπας να μην υπάρχει...Ίσως εμείς να τον φτιάχνουμε δίνοντας τον τίτλο -και όχι μόνο- σε εκείνον που μας σάρωσε το "είναι", που μας έβγαλε τον καλό μας εαυτό και μας έκανε να τον ξαναγαπήσουμε απο την αρχή!Είναι αυτός που δίπλα του νιώθεις πιο όμορφη και ικανή να βγείς εκεί έξω τόσο δυνατή που καμία αρνητική σκέψη και αύρα δεν μπορεί να σε αγγίξει, γιατί έχει γίνει εκείνος ασπίδα σου...Είναι αυτός που ήρθε και έσβησε κάθε ανάμνηση απο οποιονδήποτε άλλον που σου σπατάλησε την ενέργεια, σου χάλασε την διάθεση και ξεφτίλισε την έννοια του έρωτα που προσπάθησες να μοιράσεις με λάθος τρόπο σε λάθος ανθρώπους...Μαζί του ο έρωτας αποκτά την αξία που όρισε ο μικρός φτερωτός θεός...Υπάρχουν άνθρωποι που καταλήγουν μόνοι και με κάνουν να αναρωτιέμαι αν αυτοί οι ίδιοι γνώρισαν ποτέ τον δικό τους πρίγκιπα...Είμαι σίγουρη οτι τον γνώρισαν...Απλά είτε δεν ήταν σε θέση να το καταλάβουν οτι αυτός ήταν η μοίρα τους και τον άφησαν αναίμακτα να προχωρήσει στην επόμενη είτε το κατάλαβαν και τον έδιωξαν γιατί φοβήθηκαν μήπως στα σύννεφα επάνω φυσάει αγάπη και ανιδιοτέλεια και προτίμησαν την σκοτεινή, μοναχική τους γωνιά στη γη...