ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οσο ειμασταν μαζι μου εβγαζε το λαδι. Εγω ερωτευμενη κολλημενη δε χαμπαριαζα... τον τρελενα με ζηλιες και απαιτησεις τυπου "γιατι δε με παιρνεις τηλ.", "γιατι δε μου λες σαγαπω", "γιατι δεν παμε μαζι διακοπες" κ.λπ. Αλλα ως εκει.Του στεκομουν σε ολα, τον βοηθουσα σε ολα, επαγγελματικα "τον εφτιαξα", τον στηριζα ψυχολογικα σαν ψυχολογος σχεδον...Εκεινος υπερσεξουαλικος, προφανως και δεν ηθελε αυτα...Το καταλαβαινω...Εγω σαν προφιλ, καλο κοριτσι, γλυκο πολυ, σεξι αν με προσεχες.. οχι εμφανως..Ωραια μαλλακια, σωμα καμπυλωτο.Ασταθης ψυχολογικα λογω παιδικων τραυματων. Μια γελιο, μια ζηλια μια πονος μια κλαμμα..Εκεινος σταθερος μεν, κλειστος πολυ δε. Δεν μιλουσε παρα για τα βασικα. Δεν τσακωνοταν. Δεν με εβρισε ποτε. Δε με χτυπησε ποτε. Παρα μονο με 2 του λεξεις με εκανε να νιωθω η πιο προστυχη και βρωμικη γυναιλα στον κοσμο.Ειχα εμμονη μαζι του. Μιλουσα συνεχεια για εκεινον. 3,5 χρονια. 5 γνωριμια. Συμφοιτητες.Τον κουρασα. Με βαρεθηκε. Του τελειωσε. Δεν καταλαβα. Σεπτεμβριο απομακρυνθηκε. Χαθηκε. Χριστουγεννα μετα απο ερωτησεις μου εμαθα οτι εχει κοιμηθει ενα βραδυ με μια "ξενη". Αγνωστη δηλαδη. Αντρες... δε ξερω. Ο δικος μου οχι. Δεν το πιστεψα. Εφυγα. Δε με κρατησε, δεν τιποτα...Ηθελε να φυγω. Δωρο του εκανα.Τυπικα δεν με "αγγιζε" απο τελος καλοκαιριου. Ηθελε να το τελειωνει. Δε με χωριζε για να μη φανει ο κακος της φασης. Ετσι ενιωσα. Χαθηκα απο ολους και ολα. Εξαφανιση. Αναγεννηση. Θανατος κ ανασταση. Βγηκα γνωρισα, "εκδικηθηκα" με αλλους. Εκανα αλλες παρεες, γιατι οι δικες μου ειχαν γινει δικες του. Μου ειχε παρει αθελα του τη ζωη. Καταθλιψη. Την ξεπερασα με γυμναστικη και μπουνιες στον τοιχο. Μου ελειπε. Ο εγωισμος μου δεν επετρεπε να πω τιποτα. Τοσα χρονια ικανοποιουσα τις αναγκες του αφεντη... κ εκεινος με πεταξε σαν τσοφλι.Μετα απο 1 βδομαδα τηλεφωνο. Του ταχωσα, αμυνηνθηκε κλεισαμε.Ξανα..Εδω και 6 μηνες τηλεφωνει καθημερινα.. Εχουμε βγει σαν φιλοι, μιλαμε για ασχετα.Εχω προχωρησει τη ζωη μου καπως.. δεν το ξερει.Εκεινος εκει. Αλλος ανθρωπος. Καλος, γλυκος... Σε ενα τηλ.του ειπα για την κακια του συνηθεια να με θυμαται μονο μετα τις 11 το βραδυ... και απο τοτε καθε πρωι τηλ.να με ξυπνησει...Δεν μ εχει πει οτι του λειπω.Δεν εχει κοπελα απο οτι λεει.Ειμαι ο πιο σημαντικος ανθρωπος που εχει στη ζωη του λεει.Φοβαμαι οτι θελει επαφη για την επαγγελματικη βοηθεια που εχασε.. αν και οταν το προτεινα να βοηθησω αρνηθηκε. Δεν ειναι δουλεια μου αυτο ειπε.Ειμαι η πιο ομορφη κοπελα που εχει δει ποτε ειπε... Και το ειπε ετσι απλα. Οπως λεμε την καλημερα..Τον εχω βοηθησει πολυ και μου χρωσταει ειπεΑλλα, γιατι νιωθω οτι με "γλυφει" απο τυψεις..Στερηθηκα πολλα για να μαι μαζι του και το ξερει...Τι σκατα; Αλλαζουν οι ανθρωποι; Δεν βρισκει γκομενα και γυρισε στη καβαντζα;Οντως με θελει πισω ή επιθυμει την "ψυχολογο" που εχασε;Εγω δε γυρνω γιατι ειμαι αλλου και ειμαι καλα..Αλλα σας παρακαλω..Οσο πιο αντικειμενικα.. θα ηθελα μια γνωμη.Μετα το χωρισμο του εχω μιλησει πολυ σκληρα... Εχω αλλαξει προς το πιο "γυναικα" "ανεξαρτητη". Αλλα το μυαλο μου ειναι ακομη παιδικο...Να κρατησω φιλια; Η θα με εκμεταλευτει παλι εστω και ως φιλη; Να κοψω για παντα:;Να μιλαω τυπικα; Σε καποιες κουβεντες δεν παρελειψε να πει για καποιες που "πηδηξε" στο διαστημα του χωρισμου.Μου φανηκε παιδιαστικο ανωριμο και κομπλεξικο...Φοβαμαξ οτι ο θυτης εχασε το θυμα του και το θελει πισω...σος..μια γνωμη...ευχαριστωβ!