8.1.2013 | 01:26
Ο πρώην γύρισε
Γιατί έτσι πάει όχι όταν προσποιείσαι ότι έχει προχωρήσει αλλά μονάχα μόνο όταν έχει όντως προχωρήσει ανεπιστρεπτί. Παρόλο που ο συγκεκριμένος μου φέρθηκε άθλια είχε και έχει πάρα πολλά προβλήματα. Είναι εξαιρετικά ευάλωτος (όπως όλοι οι καταθλιπτικοί αλκοολικοί) και αισθάνομαι ένα καθήκον (που μάλλον λογικά δεν στέκει) να του σταθώ. Όχι σαν γκόμενα, σαν άνθρωπος.Γιατί αισθάνομαι τύψεις και μόνο με την σκέψη να τον στείλω στην τύχη του και να επικεντρωθώ στην δικιά μου ζωή;Δεν τον αγαπάω και ούτε είχαμε κάτι μακροχρόνιο. Είναι λίγο και ο χαρακτήρας μου (έχω χάσει ολόκληρα πάρτυ για να ακούσω τον πόνο της άγνωστης κοπέλας που κλαίει στο μπάνιο)αλλά τώρα που μεγάλωσα δεν θα έπρεπε να ξέρω καλύτερα από το να νιώθω συμπόνοια για κάτι που με έχει πληγώσει;Ένστικτο επιβίωσης που είσαι παναθεμασε. Πείτε μου ότι δεν του οφείλω τίποτα. Πείτε μου να μην ξαναπαντήσω στο κινητό. Αλλά κάνει και αυτός κάτι πουστιές. Π.Χ. του λέω να δει κάποιον (ψυχολόγο) και μου απαντάει ότι αν ήμουνα μαζί του όλα θα τα έκανε. Τέλος πάντων. Πείτε μου ότι είναι ηλίθιο ότι αισθάνομαι ότι οφείλω να τον βοηθήσω. Ευχαριστώ.