ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χωρισαμε επειτα απο τσακωμους. Δεν πηγαινε αλλο και ειμασταν και οι δυο δυστυχισμενοι. Ισως να παραηταν σκληρος και απαιτητικος μαζι μου. Ισως και εγω να ημουν πιο συναισθηματικη και γκρινιαρα απο οσο επρεπε.Ενας δυσκολος μηνας με αραια τηλεφωνηματα εκ μερους του περασε. Μολις αρχισα να τον ξεπερναω και να νιωθω καλα, τσουπ! Ειναι εκει απελπισμενος για να τα ξαναβρουμε. (Ισχυει πως οι αντρες αντιλαμβανονται εναν χωρισμο αργοτερα..;) Επειτα απο αμετρητες ωρες να κλαιμε και οι δυο στο τηλεφωνο μου λεει να ξαναπροσπαθησουμε και μου δινει περιθωριο να το σκεφτω. Ειμαι λεει η μοναδικη γυναικα που θα μπορουσε να παντρευτει. Θελει να συγκατοικισουμε και να αρραβωνιαστουμε, καποτε θα χαιρομουν αλλα τωρα ολα αυτα με τρομαζουν.Ειμαι τοσο μπερδεμενη!Αν δεν επικοινωνουσε μαζι μου θα τον ξεχνουσα. Αλλα τωρα ακουσα ξανα τη φωνη του. Μου θυμισε ολες τις στιγμες μας και μεσα μου ξυπνησαν αμετρητα θαμμενα συναισθηματα. Δεν ξερω αν το θελει πραγματικα η υπερβαλλει επειδη ζηλεψε επειδη με ειδε ξαφνικα χαρουμενη. Του ειχε μπει στο μυαλο πως βρηκα καποιον αλλο.Τον αγαπαω ακομα φυσικα, 2 χρονια δεν ειναι λιγα. Αλλα δεν μπορω να ξερω πως αυτη η φορα δεν θα τελειωσει οπως η προηγουμενη. Φοβαμαι πολυ να ξαναπονεσω τοσο. Θα με αφησει να σκεφτω ειπε και οποτε ειμαι ετοιμη να τον παρω τηλεφωνο. Δεν ξερω τι να κανω .