ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκίνησα πριν δύο χρόνια σε μια εταιρία. Όταν γνώρισα τον προϊστάμενο μου έπαθα πλάκα αλλά δεν το άφησα να φανεί γιατί δεν ήθελα να ρισκάρω τη θέση μου. Αργότερα έμαθα ότι είναι παντρεμένος με μεγάλα παιδιά όποτε έγινα πολύ ψυχρή μαζί του και εντελώς τυπική. Αυτός προσπαθούσε να έρθουμε πιο κοντά αλλά είχα υψώσει τείχη μην τυχόν κυλήσω.Πριν δύο μήνες είμαστε σε μια επαγγελματική εκδήλωση. Μιλάω σε μια ακρούλα με έναν κύριο, έρχεται ο προϊστάμενος και με απομακρύνει. Ήταν σα σκηνή ζηλοτυπίας. Την επόμενη μέρα στη δουλειά ήταν όπως πάντα.Δύο εβδομάδες μετά, κλείνουμε το μήνα με μεγάλη επιτυχία και βγαίνουμε όλοι μαζί να το γιορτάσουμε. Ωραίο κλίμα, όλα καλά. Την ώρα που φεύγαμε με πλησιάζει και μου προτείνει να συνεχίσουμε οι δύο μας. Του είπα ότι είμαι κουρασμένη και τέλος.Την προηγούμενη Παρασκευή ο σεισμός μας βρήκε στη δουλειά. Βγαίνουμε όλοι έξω, περνάει, μας ρωτάει αν είμαστε καλά και ζητάει να μου μιλήσει ιδιαιτέρως. Ήθελε, επειδή είμαι η πιο ψύχραιμη λεει, να μπω μαζί του μέσα στην εταιρία να κλείσουμε κάποια συστήματα. Εγώ δε φοβάμαι όποτε πήγα. Μπήκαμε στο δωματιάκι με τον server, με στρίμωξε στην πόρτα και με φίλησε. Έμεινα ακίνητη και παγωμένη για λίγο αλλά γρήγορα ανταποκρίθηκα. Με αγκάλιασε και μου είπε ότι την ώρα του σεισμού σκεφτόταν ότι θα πεθάνει δειλός χωρίς να έχει τολμήσει και δε θα το άντεχε. Του είπα ότι είναι λάθος. Είπε ότι δεν τον νοιάζει. Μείναμε για λίγο κλεισμένοι στο μικρό δωματιάκι βγήκα κι έφυγα χωρίς να μιλήσω σε κανέναν. Έβγαινα σε άδεια και δεν ξαναβρεθήκαμε.(Ποτέ δεν έχουμε επικοινωνήσει εκτός δουλειάς. Όσες φορές έχει χρειαστεί κάτι, με έχει καλέσει η βοηθός του.)Την περασμένη Παρασκευή με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι πρέπει να βρεθούμε να μιλήσουμε πριν γυρίσω στη δουλειά. Του είπα ότι είμαι στους γονείς μου και θα γυρίσω Κυριακή βράδυ αργά. Το ίδιο βράδυ με ξαναπήρε και μου είπε ότι είναι στο μέρος μου (2 ώρες με τη μηχανή), όποτε μπορώ να συναντηθούμε. Δεν το πίστευα! Πήγαμε για ποτό. Ήταν νευρικός και αμήχανος. Έπινε, κάπνιζε και στην αρχή δε μιλούσε. Μόνο με κοίταζε. Τον πίεσα να μιλήσει. Μου είπε ότι με ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή που με είδε, ότι βασανίστηκε αρκετά δύο χρόνια και έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο.Του είπα ότι δε μπλέκω με παντρεμένους. Μου είπε ότι έχει χωρίσει απ' τα Χριστούγεννα και απόρησε που δεν το ξέρω γιατί το διέδωσε με σκοπό να το μάθω.Του είπα ότι αν γίνει κάτι μεταξύ μας, θα είναι περίεργο στη δουλειά και θα το καταλάβουν όλοι. Και αν χωρίσουμε; θα είναι άσχημο να δουλεύουμε μαζί. Είπε πως δεν απαγορεύεται από τον κανονισμό αλλά έχει ήδη κάνει επαφές να πάει σε άλλη εταιρία αν χρειαστεί. Εγώ δεν έχω να φοβάμαι κάτι.Όσο εγώ χαλάρωνα με την κουβέντα, τόσο πιο νευρικός γινόταν. Σα να κρεμόταν απ' τα χείλη μου. Τον πήρα απ' το χέρι να περπατήσουμε και τον ρώτησα ποτέ θα φύγει. Μου είπε ότι χωρίς εμένα δε φεύγει. Πήγαμε στο ξενοδοχείο του και κάναμε έρωτα. Περάσαμε μαζί το Σάββατο. Εχθές το μεσημέρι είχα κανονίσει με τους γονείς μου και την παρέα τους για φαγητό. Δε γινόταν να μην πάω. Τους είχα πει ότι ξεναγώ ένα συνάδελφο και μου είπαν να τον καλέσω. Χάρηκε. Οι γονείς μου κατάλαβαν αμέσως μόλις μας είδαν μαζί. Ενθουσιάστηκαν αμφότεροι και αυτό με βοήθησε να διαλύσω τις αμφιβολίες μου. Φύγαμε μαζί μετά το τραπέζι και γυρίσαμε στην Αθήνα. Μείναμε μαζί και η πρώτη αμήχανη στιγμή ήρθε όταν ξυπνήσαμε. Ήθελε να πάμε μαζί. Εγώ δεν ήθελα όποτε ήρθαμε χωριστά, αυτός λίγο αργότερα. Η μέρα είναι περίεργη. Ευτυχώς λείπουν αρκετοί με άδεια. Τον αποφεύγω όσο μπορώ αλλά μου στέλνει όλη μέρα μηνύματα. Έχει πλάκα αλλά νιώθω λίγο...ενοχικά. Σε λίγο θα τελειώσει η πρώτη δυσκολία...