ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
16.6.2013 | 18:05

Ο ρολος

Ολη μου την ζωη παιζω εναν ρολο..Παντα ημουν ο καλος γιος. Ο ικανος,ο διαβαστερος,ο τελειος. Ολοι περιμεναν τα καλυτερα απο μενα και εγω παντα απεδιδα. Δεν απογοητευσα ποτε κανεναν. Περασα στο πανεπιστημιο και τελειωνω μια σχολη, τοσο δυσκολη και τοσο κοντρα σε αυτα που ηθελα αλλα δεν πειραζει τουλαχιστον οι αλλοι θα μεινουν ευχαριστημενοι. Ολοι μου την ζωη εκανα σχεσεις με γυναικες και ας μην μου αρεσαν,και ας καταπιεζομουν,και ας ενιωθα φριχτα που εξαπατουσα ανθρωπους που στην τελικη ενιωθαν πραγματα για μενα και μου φερθηκαν εντιμα αλλα και τοτε δεν πειραζε γιατι ολα φαινονταν να ειναι καλα... Μονο που ποτε δεν ηταν. Καποια στιγμη εμαθα οτι μια καλη μου φιλη με πολλα προβληματα αλλα και χρηματα ειχε αρχισει τα ναρκωτικα και ειχε διακοψει τις σπουδες της για να κανει αποτοξινωση. Η αποτοξινωση δεν πετυχε ποτε και αυτη δεν γυρισε ποτε στις σπουδες της. Τοτε ολοι ειχαμε λυπηθει. Αλλα ολοι ξεκοψαμε γιατι 'ηταν πρεζονι και παρτολα και καραπουταναρα και ποιος ξερει τι αρρωστιες θα κουβαλουσε πανω της και επρεπε να προσεξω μην μπλεξω και αυτη τον ειχε παρει τον δρομο της και δεν θα την βοηθουσε κανεις αλλος πια'. Δεν ακουσα ομως τοτε για πρωτη φορα κανεναν. Με αυτην την κοπελα ειχαμε περασει ολο το σχολειο μαζι και ημασταν στην ιδια παρεα και δεν μπορουσα να διανοηθω πως δεν θα χαναβρισκομασταν. Ξαναβρεθηκαμε και ειπαμε πολλα και δεθηκαμε και καναμε ερωτα και ας μην ειχε σημασια που μου αρεσαν οι αντρες με εκεινη ηταν διαφορετικα γιατι πλεον ηξερε και οχι μονο αυτο. Ηξερε την αληθεια μου. Ομως η πιεση δεν επαψε για κανεναν. 6 μηνες μετα η σχολη μου τελειωνει και εγω ειμαι ανικανος να νοιωσω το οτιδηποτε μονος μου. Εκεινη βυθισμενη στον κοσμο που εχει παντα ηλιο... Και εγω να αδυνατω να ανταπεξελθω στην τελειοτητα και να μενω να ψαχνω την πορτα για τον κοσμο αυτο. Η ζωη ειναι αγωνας. Ειναι μια συνεχη προσπαθεια με περιοδους ηρεμιας,περιοδους δυστυχιας και στιγμες μονο ευτυχιας. Αυτες οι στιγμες για μενα ηταν παντα λιγες και πλασματικες. Γιατι ειναι λαθος λοιπον να τις χωραω μεσα σε μια συριγγα? Τι διαφορα μου κανει? Ναι ειναι ψευτικες αλλα και ποτε δεν ηταν? Αφου δεν θα ερωευτεω ποτε, αφου κανεις ποτε δεν θα μαθει ποιος ειμαι, αφου ποτε δεν κανω αυτα που ηθελα γιατι ειναι λαθος να νοιωσω τωρα λιγο καλα και ας μην κρατησει πολυ και ας τελειωσει προωρα... Μπορει να ειχαν δικιο αυτοι που ειπαν πως θα εμπλεκα αλλα εν τελει μαλλον ηταν, εκεινο το ενα, το καλυτερο πραγμα που εκανα ποτε για τον εαυτο μου ισως γιατι για πρωτη φορα ηταν δικη μου,μοναδικη επιλογη και αυτο δεν θα μου το παρει ποτε κανεις
 
 
 
 
Scroll to top icon