ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ζω συχνά την έλλειψη σεβασμού στην κοινωνία μας. Είτε σε στενές σχέσεις, σε φιλίες, σε δημόσιες υπηρεσίες (!) και όπου αλλού μπορείτε να φανταστείτε. Βλέπω ανθρώπους που δεν σέβονται ο ένας τον άλλο, βλέπω απο την υπερβολική οικειότητα μιας σχέσης-επικοινωνίας-φιλίας-σεξουαλικής σχέσης ό,τι μειώνεται ο σεβασμός και αυξάνεται ο εγωισμός. Είτε ηθελημένα είτε όχι βγαίνει στην επιφάνεια ο "κακός" εαυτός των άλλων που νομίζουν ότι δένουν τον γάιδαρο τους, ή που όντως έχουν πιάσει τον ταύρο απο τα κέρατα και τον πηγαινοφέρνουν χωρίς να νοιάζονται για το πως νιώθει και ο ίδιος. Και αυτός ο "ταυρος" σε κάποιες περιπτώσεις αντιδρά και σε άλλες είναι στη φύση του να μην αντιδρά για να μη τους τη σπάσει και μείνει και μόνος και κερατάς και γδαρμένος. Άλλες φορές υποτίθεται για την καλή κοινωνική ροή των πραγμάτων (για τα μάτια του κόσμου) πρέπει να είμαστε κόσμιοι αλλά δεν βλέπω συχνά ούτε μεταξύ αγνώστων σε αυτή τη χώρα, αγωγή κοσμιοτάτη. Αυτό που πιο συχνά παρατηρώ είναι συμπεριφορές χιμπατζίδικες απο ανθρώπους "μικρούς". Μακάρι να άλλαζε αυτό. Ο σεβασμός στον εαυτό μας και στους άλλους είναι το Α και το Ω στο δικό μου το μυαλό. Γιατί να στραβωκοιτάξω μία άλλη γυναίκα μέσα στο μετρό; (τι μου έκανε;) Εμένα συχνά άλλες με στραβοκοιτάνε χωρίς λόγο. Γιατί όταν πάω στην εφορία να θέλει ο άλλος να μου πάρει τη σειρά και ενώ με βλέπει ότι τον βλέπω τι πάει να κάνει. Γιατί ένας άντρας που του δίνω μία ευκαιρία να με πατήσει στο συναίσθημα μου; Ρητωρικά ερωτήματα. Δεν γράφω την εξομολόγηση για αυτούς και αυτές που προσπαθούν να φέρονται καλά, και σέβονται την ύπαρξη των άλλων στη ζωή τους ή στον χώρο γενικότερα. Τα γράφω για όσους δεν σέβονται ούτε καν τον ίδιο τους τον εαυτό.