ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
18.8.2011 | 11:59

Όχι άλλο κάρβουνο!

Σήμερα η μέρα δεν παλεύεται.Πάλι δεν κοιμήθηκα το βράδυ. Δηλαδή πόσο κρασί να πιώ για να ζαλιστώ, μαζί με μπύρα κιόλας;Στη δουλειά (Αυγουστιάτικα τώρα έτσι;) πάλι οι ίδιες ηλίθιες φάτσες και τα ίδια ηλίθια προβλήματα. Και έρχεται και φθινόπωρο, που όλοι οι κατεστραμένοι υπερδιευθυντές θα έρθουν πάλι φορτσάτοι να μας πήξουν στη βλακεία τους κάνοντας τα εύκολα δύσκολα.Βασικά δε μου αρέσει η δουλειά μου. Αλλά μου πήρε λίγα χρόνια σπουδών και εργασίας να το καταλάβω. Να θυμηθώ να ευχαριστήσω τους γονείς μου. Ξεχωριστά τον καθένα, για να το απολαύσω διπλά όταν θα τους τα χώνω.Τα ζώδια λένε ότι θα είναι κορυφαία μέρα του μήνα σήμερα. Τρέμω στη σκέψη πως θα είναι οι υπόλοιπες. Λέω να αρχίσω να σκάβω κανα λαγούμι, να μην πιάνει και το WiFi.Γίνεται να κάνω Fast Forward στον Αύγουστο; Να πιάσει Σεπτέμβρης; Στην ανάγκη, πάω και σχολείο ξανά (the last frontier - πιο χαμηλά δεν πάει).Άσε που δεν πήγα και πουθενά διακοπές. Ούτε παρέα είχα, αλλά βασικά ούτε όρεξη. Πάλι καλά που την άραξα λίγο στο εξοχικό, αλλιώς θα τον προλάβαινα τον τύπο στη Νορβηγία και θα γινόμουν εγώ ο σταρ. Αν και τα όπλα δεν είναι του στυλ μου. Μάλλον θα τους έλεγα ανέκδοτα μέχρι να αυτοκτονήσουν.Από σεξ...τι να λέμε τώρα... 0 + 0 = -5 ... Τα χω μπερδέψει κι εγώ όμως...νομίζω ότι μόνο σε σχέση κάνεις σεξ...να θυμηθώ να ευχαριστήσω τους γονείς μου και για τα διάφορα κομπλεξάκια και ταμπού μου...Σκέφτομαι να πάω σε κανα νησί, να πλένω πιάτα, δεν ξέρω, να ψαρεύω, να καλλιεργώ τη γη, κάτι τελοσπάντων, θα έρχονται και τουρίστριες (δεν ξέρω, με τις ξένες νιώθω πιο άνετα, είναι πιο χαλαρές, οι Ελληνίδες με αγχώνουν λίγο, πάντα ψάχνομαι στην τσέπη για μονόπετρο, α ρε μάνα...α ρε μάνα...) καλά θα περνάμε...Τι να πω...μπορεί και να το κάνω στο τέλος...πάνε 32 χρόνια από τότε που έκανα την τελευταία ηρωική έξοδο στον κόσμο...κι αυτή δηλαδή, δεν την είχα σχεδιάσει, μου προέκυψε...αλλά ξέρετε πως είναι αυτά...λίγο η ζέστη...λίγο το κρασί...Ά ρε μάνα...α ρε μάνα....
 
 
 
 
Scroll to top icon