ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παλιά συχνά πυκνά καθόμουν και έκανα υπερανάλυση το καθετί λόγω φόβων είτε ανασφαλειών. Έπειτα έχασα τον πατέρα μου και πριν καλά καλά περάσει λίγος καιρός με βρήκε ο καρκίνος. Πλέον δεν υπεραναλύω τίποτα. Ότι με δυσαρεστεί ή με φοβίζει το αντιμετωπίζω άμεσα. Αυτές τις μέρες παρόλο που πονάω από τις χημειοθεραπείες και είμαι σαν άρρωστος νιώθω πιο ελεύθερος από ποτέ. Κρίμα να αποκτάμε τέτοιες ψυχικές δυνάμεις μόνο στα δύσκολα. Είναι κρίμα γιατί θα μπορούσαμε να κάνουμε την ζωή μας πιο εύκολη από πιο πριν.Απλά τώρα μένει ένα παράπονο. Τι έφταιξε και με βρήκαν όλα τόσο νωρίς. Μετά σκέφτομαι τι έφταιξε και τόσα παιδάκια στον κόσμο πεθαίνουν από την πείνα και τους πολέμους και λέω τουλάχιστον εγώ έζησα όμορφες οικογενειακές στιγμές κάποτε.Κάτι άλλο. Αυτό συμβουλή είναι. Μην κλαίγεστε για μικροπράγματα. Εκτός από άσχημο είναι και κρίμα μεγάλο. Κάθε 15 μέρες όταν μπαίνω στην βραχεία νοσηλεία για να πάρω την χημειοθεραπεία και βλέπω παιδάκια δίπλα μου να διψούν τόσο πολύ για ζωή πραγματικά καταλαβαίνω με πόσες μαλακίες κλαίγετε ο κόσμος και ξεχνάει τις αληθινές χαρές της ζωής.Επίσης κάτι άλλο που έμαθα είναι ότι η ποιότητα είναι σημαντικότερη της ποσότητας. Είτε ζήσεις 80 χρόνια, είτε 30, αν δεν είσαι χαμογελαστός δεν έχει νόημα. Κρίμα που το ανακάλυψα λίγο μετά τα 30α μου γενέθλια. Αλλά είναι η μεγαλύτερη αλήθεια που ανακάλυψα μόνος. Παλιά το άκουγα αλλά δεν έδινα σημασία. Τουλάχιστον έστω τώρα και σε αυτή την επίπονη κατάσταση βρήκα το αληθινό χαμόγελο.Τέλος θα ήθελα να σας πω ότι κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει τα σοβαρά θέματα που έχει με τον δικό του τρόπο. Το μόνο σίγουρο όμως είναι οτι σε αυτές τις στιγμές αντιλαμβάνεται περισσότερα πράγματα απ'οτι ο πληθυσμός που είναι πιο ανέμελος. Γι'αυτό αν κάποιος φίλος σας περνάει μια δύσκολη φάση στη ζωή του, μην τον ξεχνάτε. Απ'τη στιγμή που περάσει την πόρτα για να ξεκινήσει ο Γολγοθάς καταλαβαίνει ότι όλοι είναι μόνοι στο τέλος, αλλά τουλάχιστον στην πορεία της ζωής ας κάνουμε παρέα.