ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για άλλη μια βραδιά μόνη στο σπίτι. Το ξέρει ότι δεν είναι τόσος πολύς ο καιρός που συμβαίνει αυτό, αλλά η προοπτική να συνεχίσει την σοκάρε. "Κάνουν οι άνθρωποι φίλους πάλι κοντά στα 30;" Ψέμματα, φίλους δεν ήθελε, φίλους είχε. Σβήνει με μια μουτζούρα την τελευταία γραμμή της σημερινής καταχώρησης στο προσωπικό της ημερολόγιο. "Πώς γνωρίζεις νέο κόσμο;" αυτή ήταν η αληθινή ερώτηση. Πώς τα είχαν καταφέρει και όλοι γύρω της είχαν κάποιο ιδιαίτερο πρόσωπο που έπρεπε να βλέπουν συνέχεια ή -ακόμα πιο ακατανότητο - κουτσούβελα ή γάμους να προγραμματίσουν; δεν το είχε καταλάβει. Από τη μία ισχυριζόταν ότι ο γάμος είναι ντεπασέ, ότι αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, ότι.., ότι..., ότι... Όμως να που τώρα μόνη ξαπλωμένη στο κρεββάτι πλέον έμπαινε στο ίντερνετ και χάζευε ανούσια άρθρα του στυλ "Πρώτη εντύπωση: 10+1 λάθη που εσύ δεν θα κάνεις". "Χμμ, ίσως να πρέπει να γίνω αρθρογράφος σε καμιά τέτοια στήλη" μουρμούρισε κι έπεισε τον εαυτό της ότι πλέον έκανε επαγγελματική έρευνα και όχι μια απόπειρα να καταπνίξει την κάποια απελπισία της. "Όλοι μας είμαστε μόνοι και για πάντα μόνοι θα μείνουμε". Εντάξει, σε αυτό ίσως να την δικαιλογήσουμε κάπως, καθώς είναι ποτέ εφικτό να γίνεις ένα με κάποιον άλλο ολοκληρωτικά; Να δοθείς και να σου δοθεί απόλυτα; Να ανοίξουν οι ψυχές και να ενωθούν; Η ιδανική μορφή της ένωσης ίσως να είναι ανέφικτη. Γεγονός που δεν αποτελεί αιτία για να νιώθεις μόνος ωστόσο. Η μοναξιά είναι άλλη έννοια, πιο σκληρή, από αυτήν πίστευε μπορεί κανείς να γλιτώσει.