ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν πήγαινα σχολείο, στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, θυμάμαι πώς γούσταρα τρελά μιά σοβιετική αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής, τη Svetlana Boginskaya. Ήταν ψηλή, καλίγραμμη και με σλάβικα, έντονα ζυγωματικά, κάτι που έδινε στο βλέμα της ένα μοιραίο look: http://sportgymn.net.ru/site/show_article.php?id=16&part=gymnasts. Όχι τυχαία, την αποκαλούσαν τον «κύκνο του Μίνσκ». Ομολογώ ότι για αρκετά χρόνια (εγώ που σιχαίνομαι το ποδόσφαιρο) έπιανα το εαυτό μου να παρακολουθεί αθλητικές ειδήσεις, μήν τυχόν και πετύχω κανένα στιγμιότυπό της. Σταδιακά όμως, απέκτησα ενδιαφέρον για τις πραγματικές κοπέλες του περίγυρού μου και το τελευταίο που έμαθα γιαυτήν ήταν ότι ασχολήθηκε με το μπαλέτο. Την ίδια περίπου περίοδο που εγώ είχα φαντασιώσεις για τη Svetlana, ένας φίλος αποφάσισε να «κάνει πέσιμο» στη Βάλια, μια νόστιμη συμμαθήτρια, χωρίς προηγούμενο ιστορικό σχέσεων, και με πρόωρη σωματική ανάπτυξη. Δυστυχώς, η απόπειρα του φίλου κατέληξε σε αποτυχία: Η κοπέλα δεν ενδιαφερόταν να συνάψει σχέση διότι (κατά δήλωσή της) ήταν ερωτευμένη με τον Rob Lowe. Για τους νεαρότερους που αγνοούν την περίπτωση, ο Rob ήταν ένας νερόβραστος χλεχλές που γούσταραν τα κοριτσάκια εκείνη την εποχή, κάτι σαν τον Justin Bieber της δεκαετίας του ΄80. Ευτυχώς για όλους μας, έκτοτε δεν ξανακούσαμε γι’ αυτόν (κάτι που θα συμβεί μετά βεβαιότητος και με τον Justin, όταν η αναπόφευκτη αύξηση της τριχοφυίας τον υποχρεώσει σε καθημερινό ξύρισμα). Ίσως, μέχρι κάποιας ηλικίας, η ύπαρξη μιας φαντασίωσης να είναι φυσιολογική (έστω και αν βλάπτει σοβαρά την πραγματική ζωή, όπως στην περίπτωση της συμμαθήτριάς μου). Οπωσδήποτε όμως, είναι επικίνδυνη σε άτομα άνω των 15 ετών. Δυστυχώς, αυτή είναι η περίπτωση του 90% των (ενήλικων) Ελληνίδων.Θα είμαι ειλικρινής: Γράφω αυτές τις σειρές σε απάντηση του «brainstorming 30άρας». Όχι τόσο λόγω αυτών που γράφει, όσο αυτών που δεν γράφει: Η όλη διατύπωση μου θυμίζει τον αφορισμό που έχω ακούσει από γυναικεία χείλη περί το 1 εκ. φορές κατά τη διάρκεια της ζωής μου: «Δεν υπάρχουν άντρες». Ορθότερο θα ήταν να πεί η (όποια) γυναίκα: «Δεν υπάρχουν άντρες που να είναι όμορφοι, σωματαράδες, έξυπνοι, καλλιεργημένοι, με αίσθηση του humor, καλή δουλειά, πολλά λεφτά, cabrio, γνωριμίες, κτλ» και, φυσικά, διάθεση να μοιραστούν όλα τα παραπάνω με την, συνήθως, μετρίας εμφάνισης, ευφυίας και επιπέδου τυχαία γυναίκα η οποία μεγαλώνει στην Ελλάδα με την εντύπωση ότι δικαιωματικά της αξίζει ο Πρίγκηπας-με-το-Άσπρο-Άλογο.Βεβαίως, και ο Έλληνας μεγάλωσε με ανάλογες φαντασιώσεις για την Claudia Schiffer, αλλά οι φαντασιώσεις του αυτές δεν έγιναν ποτέ ψευδαισθήσεις (εκτός από κάποιες λίγες παθολογικές περιπτώσεις). Αντιθέτως, η μέση Ελληνίδα είναι μία φαντασιόπληκτη (αποφεύγω τον χαρακτηρισμό «επηρμένο κνώδαλο», για να μην κατηγορηθώ για μισογυνισμό), η οποία μυξο-κλαίγεται όταν ξαφνικά διαπιστώσει το προφανές: Ότι, ακριβώς, οι φαντασιώσεις της ΔΕΝ αποτελούν την πραγματικότητα. Προσωπικά πιστεύω ότι ένας από τους λόγους για τους οποίους χρεοκόπησε η Ελλάδα είναι και οι παράλογες απαιτήσεις της μέσης Ελληνίδας (που με τη σειρά τους οδήγησαν τους πάντες σε συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς και κατανάλωσης), αλλά αυτό θα μπορέσω να αποδείξω μόνο στα πλαίσιο εκπόνησης διδακτορικού.Προκαταλαμβάνοντας μοχθηρά γυναικεία σχόλια περί μικροτσουτσουνισμού, κτλ (που διάβασα σε άλλη «Εξομολόγηση»), πληροφορώ ότι η προσωπική μου ζωή είναι μιά χαρά, αλλά αυτό βέβαια, διότι δεν έχω σχέση μέ Ελληνίδα: Δόξα τω Θεώ, ζώ στο εξωτερικό.