ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

λογιών και λογιών προβλήματα, μεγάλα ,μικρά... Συνήθως όταν κανείς έχει κάποιο πρόβλημα στρέφεται για παρηγοριά σε κάποιον δικό του, σε έναν φίλο, σε έναν σύντροφο...Όχι απαραίτητα για να του λύσει εκείνος το πρόβλημα, απλά για μιά αγκαλιά ,για λίγα ενθαρρυντικά λόγια για λίγη δύναμή αλλιώς... Λοιπόν αυτό μπορείς να το κάνεις με όλα σου τα προβλήματα εκτός απο την μοναξιά. Κλαίω και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα κάποιον απλά να με αγκαλιάσει και μετά θυμάμαι πως ο λόγος που κλαίω είναι γιατί αυτός ο κάποιος δεν υπάρχει, ειρωνεία! Όταν είσαι μόνος, πρέπει εσύ να αγκαλιάζεις τον εαυτό σου και να τον στηρίζεις, πρέπει εσύ να τον παρηγορείς και να τον σπρώχνεις να συνεχίσει. Πρέπει με άλλα λόγια να δείχνεις δύναμη όταν μέσα σου καταρρέεις. Είναι πραγματικά πολύ σκληρό να μην έχεις κοινωνική ζωή, πάρα πολύ σκληρό! Και εκτός της μοναξιάς είναι και τα αισθήματα κατωτερότητας και χίλιες ανασφάλειες που σου δημιουργούνται. Αυτό είναι το χειρότερο...Με την λογίκη σου, να μπορείς και να σου εξηγείς πως τελικά δεν πάει κάτι στραβά με σενα και πως όλο αυτό θα αλλάξει, αλλά κάπου βαθιά μέσα σου να αισθάνεσαι ένα τίποτα, να σε πιάνει απόγνωσή, να αισθάνεσαι πως έχεις κολλήσει! Και σε αυτήν την όχι τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση να πρέπει να συνεχίσεις να προχωράς και να προχωράς και να ψάχνεις και να μην βρισκεις και να ελπίζεις και να προσπαθείς και να προσπαθείς κιαλλο. Η ύπαρξη σου κομματιάζεται στα δύο, έχεις τον ’’μαχητή-στήριγμα’’ εαυτό σου και ένα μόνο μικρό παιδάκι που όλο κλαίει. Σας λέω καταρρέω! Εξαντλούμαι! Αλλά φοβάμαι τόσο την μοναξιά που δεν παίζει να παραιτηθώ ποτέ από το προσπαθώ να τρέξω μακριά της. Λίγες σκόρπιες σκέψεις από μένα. Ελπίζω να είστε υγιής και να αισθάνεστε λιγότερο μόνοι απ’ότι εγώ....