ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτες βρέθηκα σε μια κοριτσοπαρεα 25+. Ήπιαμε κρασάκι, γνωριστήκαμε κ η κουβέντα έφτασε στους πρώην..μια μια οι κοπελιές κατέθεσαν τις εμπειρίες τους, τις κακοτυχίες κλπ. Κι έφτασε η σειρα μου, μα δεν είχα να πω κάτι. Οι σχέσεις που είχα, δυο στον αριθμό, ήταν μια χαρά. Τα άτομα δε, στο δικό μου μυαλό, άψογα. μια κοπέλα νόμιζε πως ντρέπομαι να πω αλλα της εξήγησα πως προφανώς κ υπήρχαν συγκρούσεις αλλα δεν έχω αυτή την ανάμνηση από τις σχέσεις μου. Τότε γιατί δεν συνεχίστηκε, ρώτησε μια άλλη κοπέλα...γιατί εκείνη την εποχή δεν πήγαινε. ο ένας στο εξωτερικό κι εγώ στην όρμη των 23, ο άλλος θα έφευγε μόνιμα και θα το ξαναπερνούσα την απόσταση, άσε που κι αυτος δεν ήθελε να ταλαιπωρηθουμε τοσο ψυχολογικά.Τα παιδιά αυτά ήταν άψογα και δεν ωραιοποιω τις καταστάσεις. (γιατι κάποια στιγμη η ιδια αναρωτήθηκα αν το κανω, βλέποντας τη δυσπιστία στο ύφος των συνδαιτημονων μου).Ήταν μαζί ευγενικοι, ανθρωποι με σεβασμό στον κοσμο κ τις γυναικες, καλλιεργημένοι, ειχαν αρχες κ οραματα. κ φυσικα ερωτευμένοι αρκετά, οπως κι εγω, για να περνάμε ομορφα. Τους θυμαμαι κ χαίρομαι που εστω κ για λιγο μπλέχτηκαν τα νήματά μας.