ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οι δρόμοι είναι οι καλύτεροι φίλοι μου, όταν όλοι οι άλλοι λείπουν. Όταν όλοι "απουσιάζουν" και ας είναι εκεί, δίπλα μου, σε απόσταση μιας τζούρας. Οι δρόμοι και οι άνθρωποι που τους περπατάνε. Πρόσωπα χαμογελαστά, πρόσωπα σκυθρωπά. Δικοί μου άνθρωποι, έστω και λίγο. Ειδικά οι σκυθρωποί, αυτοί που φαίνονται μοναχικοί και ας μην είναι μόνοι. Αυτοί που αν σε κοιτάξουν, σε κοιτούν κατευθείαν στα μάτια. Σε διαπερνούν με το βλέμμα. Σαν να σε αναγνωρίζουν.Και ο ουρανός. Ο γκρίζος ρε φίλε. Γιατί χαίρομαι την λιακάδα, την απολαμβάνω, όπως όλοι, αλλά το γκρίζο είναι πιο βαθύ. Ίσως επειδή αρέσει σε λίγους. Ίσως επειδή είναι για λίγους.