Κατ'αρχάς,μήν παρεξηγήσετε τον κάπως χιουμοριστικό τίτλο της εξομολόγησης μου.Είναι η άμυνα μου σε κάτι πολύ σοβαρό για εμένα.Λοιπόν,δέν ξέρω πώς,και ξαφνικά βρέθηκαν τρείς επίδοξοι "μνηστήρες".Γελάστε ελεύθερα,κι εγώ γελάω...τί να κάνω άλλωστε... Ο πρώτος είναι από τη δουλειά,ο δεύτερος από το μεταπτυχιακό και ο τρίτος είναι ένα φλέρτ από το παρελθόν που επανήλθε στο προσκήνιο.Και ενώ έχω μπαφιάσει πλέον από τη μοναξιά(σχεδόν 2 χρόνια μόνη γάρ)και ενώ μου έχουν λείψει όσα προσφέρει μία σχέση,εντούτοις δέν μπορώ να αποφασίσω με ποιόν από τους τρείς.Ο πρώτος μου αρέσει εμφανισιακά,ο δεύτερος μου αρέσει σαν χαρακτήρας και ο τρίτος είναι κάτι σαν απωθημένο,σαν περιέργεια που θέλω να ικανοποιήσω.Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο,επιπλέον το δίπτυχο δουλειά-μεταπτυχιακό με έχει εξουθενώσει,και κάπου τα έχω χάσει και δέν μπορώ να διαχειριστώ την κατάσταση.Καταλαβαίνω πως δέν θα λύσετε εσείς το πρόβλημα μου,ήθελα μόνο κάποια γνώμη,κάποια κατευθυντήρια οδηγία για να αρχίσω να ξετυλίγω το κουβάρι με την τριάδα.Έ δέν μπορεί,κάποιος θα μου ταιριάζει περισσότερο... Πιστέψτε με,δέν είμαι απελπισμένη για σχέση,δέν θέλω να μου συμβεί σώνει και ντέ.Μπορεί να είμαι 24,μπορεί να βράζει το αίμα μου και να έχω αρχίσει να μήν αισθάνομαι καλά ψυχικά και σωματικά λόγω έλλειψης,όμως πραγματικά αυτό που με ενδιαφέρει είναι η σχέση με την ουσιαστική έννοια του όρου.Θέλω να δώσω και να πάρω,θέλω να χαιρόμαστε μαζί,εγώ κι εκείνος,τις απολαύσεις του έρωτα και της αγάπης!Αυτό θέλω,και το εννοώ.