ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχουν μπερδέψει τους ρόλους. Νομίζουν ότι μπορούν να μας λένε τα προβλήματα που έχουν μεταξύ τους,και να παραπονιούνται σε μας. Δεν έχουν φίλους γιατι δεν ήθελαν να κρατήσουν επαφές,με αποτέλεσμα τα μόνα άτομα με τα οποία να μιλάνε να είναι οικογένεια με την οποία έχουν τσακωθεί 1000 φορές αλλά ακόμα μιλάνε γιατί ειναι το αίμα μας... Το πρόβλημα ειναι ότι εγώ γνωρίζοντας όλα αυτά που έχουν εσφαλμένα μοιραστεί μαζί μου( έκτρωση, υιοθεσία, τσακωμοί, κτλ) ώρες ώρες δεν θέλω να τους βλέπω μπροστά μου. Εχθές με κατηγορίες η μάνα μου ότι εμείς είμαστε ο λόγος που δεν έχει καλή σχέση με τα αδέρφια της γιατί δεν τους θέλουμε. Τα ίδια άτομα που την έδιωξαν από το σπίτι τους πριν λίγα χρόνια και την έβριζαν στα μούτρα της. Δουλεύω, σπουδάζω και μένω σε άλλη πόλη για αυτούς ακριβώς τους λόγους. Αλλά κάθε φορά που μιλάω μαζί τους ή γυρνάω πίσω το μετανιώνω. Είχα δώσει 2 φορές πανελλήνιες, η αδερφή μου άρχισε τις σπουδές τις στα 21,και μας κατηγορούν για αυτό στην μικρότερη μας αδερφή,η οποία μένει ακόμα μαζί τους. Δεν αντέχω άλλο.