ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι η κοπελα που ειχε γραψει την εξομολογηση "Γονεις" ( http://www.lifo.gr/confessions/view/91105#comments ).Και απλως ηθελα να βγαλω και παλι απο μεσα μου αυτο που νιωθω. Εχω κουραστει!!! Τοσα χρονια φιλοι, καθηγητες μου ελεγαν να αποκτησω λιγη αυτοπεποιθηση, γιατι ΠΟΤΕ δεν πιστευα στις δυνατοτητες μου. Π.χ ημουν παντα η αριστη μαθητρια, μα ποτε δεν πιστευα οτι θα γραψω 20 στο διαγωνισμα ή γενικα ότι θα καταφέρω να πάρω το lower κ.λπ. Πιστευα πως η υπερβολικη μετριοφροσυνη μου ηταν απλως ενα χαρακτηριστικο μου που δεν μπορουσα να το αποβαλω, σαν να ειναι εμφυτο ρε παιδι μου. Πιστευα πως δεν μπορω να το αλλαξω, γιατι απλως ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ.Μετα απ' ολα αυτα, συνειδητοποιησα πως υπευθυνοι για την κατασταση μου ηταν οι ιδιοι μου οι γονεις. Μα, πώς μπορεσα να τους το επιτρεψω; Ο τροπος που μου μιλουν και μου συμπεριφερονται με κανουν να νιωθω σαν σκουπιδι!!! Απο τον πατερα μου δεν περιμενα κατι αλλο γιατι παντα ετσι μου μιλουσε. Αλλα η μανα μου; Εχει πεσει και αυτη θυμα του εγωισμου του πατερα μου. Τωρα γιατι ειναι εναντιον μου; Γιατι με βριζει;Αχ, ειμαι τοσο χαλια... Και αισθανομαι ακομα χειροτερα που ζαλιζω ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ το αγορι μου με τα προβληματα μου. Επετρεψα στους γονεις μου να με πατησουν κατω σαν σκουπιδι. Και τωρα τι καταφερα; Να παω κρυφα σε ψυχολογο του Δημου να μου πει αν ειμαι τρελη εγω!!! Παλι τον εαυτο μου κατηγορω. 18 χρονων ειμαι και πρεπει να παλεψω με την ιδια μου την οικογενεια. Μανα,πατερας και αδερφη μου συμπεριφερονται με τον χειροτερο τροπο και ειναι ΤΟΣΟ καλοι σε αυτο που κανουν που εχουν καταφερει να με κανουν να νιωθω και ενοχες που θεωρω οτι ειναι υπευθυνοι. Ποσο χειροτερα;