ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γειά σας. Είμαι 20 και το αγόρι μου 24. Από τον Δεκέμβριο έχω γνωρίσει τους δικούς του και είμαστε πολύ καλά. Με φροντίζουν συνέχεια και εγώ τους αγαπώ και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα γενικά. Τελευταία με το αγόρι μου και τον άλλο τους γιο (καθαρά αυτοί οι 4) έχουν κάποια οικογενειακά προβλήματα. Και υπάρχει σπίτι τους και στα τηλέφωνα που κάνει το αγόρι μου μαζί τους ένα κλίμα κατάθλιψης και νευρικότητας που ποτέ (ποτέ, ε νταξη την τελευταία βδομάδα γινεται αλλά με τα τωρινά δεδομένα) δεν με εχουν συμπεριλάβει σε αυτό ούτε το αγόρι μου ούτε κανείς. Έχω εγώ μια ανασφάλεια από μόνη μου και θα ήθελα την γνώμη σας. Αυτή τη βδομάδα βγαίνουμε σχεδόν κάθε μέρα με το αγόρι μου μπάνιο, βόλτα κλπ. Νιώθω ότι ίσως τους φαίνεται άσχημο και ότι ίσως δεν είναι σωστό. Δεν έχω κανένα, τίποτα όμως, στοιχειο από αυτούς εγώ απλά το σκέφτομαι. Ότι μήπως σκέφτονται εχουμε εμείς τα δικα μας και αυτή στον κόσμο της βολτάρει, κάνει σεξ κλπ. (Γιατί κάναμε σεξ σπιτι του με το κλίμα που σας ανέφερα, ναι εννοείται στο δωμάτιο του και σιγά πολύ αλλά λογική - θα το καταλάβαινουν). Και νιώθω ντροπή. Ότι φαινομαι να είμαι εκτός και ότι με νοιάζει ο εαυτός μου. Ενω δεν ειναι ετσι .Συμπαραστεκομαι στο αγόρι μου, παραπάνω δεν μπορώ να κάνω ούτως ή άλλως ή να πω γιατί μόνο αυτοί γνωρίζουν το βάθος του προβλήματος και ότι ξέρω το ξέρω από το αγόρι μου όποτε θα είναι περίεργο να τους πιάσω να τους πω να τους βοηθησω μπορεί να μην ήθελαν να γνωρίζω κάποια - αφήστε που θα είναι περίεργο να κάνω τόσο προσωπική κουβέντα..Από το πουθενά κι ολας..Αύριο θα πάω σπίτι του. Θα τους δω. νιώθω τόσο ντροπή..