ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτο που ανακαλυψα (ναι καλλλιο αργα παρα ποτε) ειναι πως δεν πονα τοσο ο χωρισμος,οσο τα ονειρα που σβηνουν και οι προσδοκιες που καταρρεουν.αυτο που οταν εισαι μ'εναν ανθρωπο πολυ καιρο και λες:ωραια,ας το ζησουμε και σιγα σιγα θα τα κανω μαζι του ολα!Και τοτε τρως τη φαπα στο κεφαλι,και μενεις με τα ...ονειρα σου και τις προσδοκιες στο χερι.Δεν το βαζεις κατω ομως και πιστευεις οτι θα το φτιαξεις.Αφου λοιπον χωρισες ηδη μια,δεν σου φτανει κι ετσι τα ξαναβρισκεις μαζι του απλα για να χωρισεις και δευτερη.Πλεον ομως δεν γινεται απο λαθος,αλλα απο επιλογη!Ξανα ρακος λοιπον και παλι προσπαθεις να ξεφυγεις απο τις προσδοκιες σου.Απο τι να ξεφυγεις;απο ονειρα που εκανες μαζι με τον αλλον και απο υποσχεσεις που ανταλλαξατε.Μα το πιο σημαντικο;απο την χαζη προσδοκια πως θα σου εδινε πισω κατι απο αυτα που εδωσες κι εσυ.Οχι επειδη η σχεση ειναι δινω-παιρνω αλλα επειδη οταν δινεις σε καποιον ολη τη ψυχη σου,οταν του στεκεσαι στα χειροτερα του και με ψυχολογικη στηριξη και με διαφορους αλλους τροπους,η προσδοκια σου ειναι οταν ερθει η ωρα του να σε βοηθησει να ειναι εκει.και οχι να τρως τη φαπα και να βλεπεις την πλατη του!Αυτη η ατιμη προσδοκια ειναι που πονα πιο πολυ απολα και οχι ο χωρισμος!