ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

....αυτο διαβαζω παντου και αναρωτιεμαι. Ειμαι 18 χρονων και παθαινω συχνα κρισεις πανικου οταν βρεθω με πολυ κοσμο ή σε μερη που δεν μπορω να φυγω αμεσα. Ακομα μπορω να βγαινω εξω, παω στο σουπερ μαρκετ, για τρεξιμο, για βολτα με τις φιλες μου (με τα ποδια γιατι με τα ΜΜΜ δεν μπορω). Οι δικες μου κρισεις πανικου λοιπον, σωματοποιουνται με εντονη ναυτια και πες την δυσπνοια την ελεγχω με ανασες και ηρεμω, την ναυτια ομως?! Όταν το παθαινω σκεφτομαι πως θα κανω εμετο εκεινη την στιγμη και πως ολοι θα με κοιταζουν και θα γινω ρεζιλι. Προσπαθησα να σκεφτομαι πως δεν μετραει η αποψη τους επειδη για εμενα ειναι απλα ξενοι αλλα δεν βοηθησε καθολου. Δεν ξερω τι αλλο να κανω, σε ψυχολογο δεν μπορω να παω (λογω οικονομικων) και το καλυτερο? περασα σε σχολη σε αλλη πολη γεγονος το οποιο με τρομαζει ακομα παραπανω. Δεν εχω ιδεα τι να κανω, μερικες φορες οταν μου συμβαινει και καταλαβαινω μετα ποσο χαζο ειναι αυτο που εγω η ιδια κανω στον εαυτο μου,σκεφτομαι πως καλυτερα θα ηταν απλα να μην υπαρχω. Αν καποιος απο εσας, περναει ή εχει περασει κατι παρομοιο με εμενα θα του ημουν ευγνομων να μου πει πως το αντιμετωπισε/ζει. Ελπιζω να μην το περασει ποτε κανεις σας και αν το περασετε να εχετε διπλα σας ανθρωπους που σας καταλαβαινουν και σας στηριζουν. Ευχαριστω εκ των προτερων.