ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
20.1.2019 | 04:15

Οι τελείες.

έχει περάσει ένας μήνας από την τελευταία μας κουβέντα.. συμφοιτητές και γνωστοί σε κοινή παρέα κάποια στιγμή ήρθαμε πιο κοντά και μετά από σκαμπανεβάσματα κατέληξα ύστερα από μια συζήτηση ότι δεν ήθελε κάτι παραπάνω από μια σεξουαλική εμπειρία μην τυχόν και του μείνω απωθημένο αφότου φύγουμε από την πόλη που σπουδάζουμε... Εγώ δυστυχώς στο κεφαλάκι μου το είχα πλάσει διαφορετικά με χρυσόσκονες και μεταξωτές κορδέλες, αλλά γκρεμοτσακίστηκα στην πεζή πραγματικότητα.. Τα έβαλα κάτω να δω τι θέλω, κατέληξα ότι εμένα αυτό το πακέτο δεν με καλύπτει, μάζεψα τα κουβαδάκια μου και πήγα σπιτάκι μου. Θα μου πεις, αφού τα σκέφτηκες βρε κοπέλα μου τι μας πρήζεις?Ο προβληματισμός μου είναι, ότι ενώ η απόφαση μου είναι συνειδητοποιημένη και δεν το έχω μετανιώσει, πιάνω τον εαυτό μου καμιά φορά να φέρνω αυτό το άτομο στην σκέψη μου. Βάζω μπροστά την λογική, πιέζω τον εαυτό μου να νιώσει θυμό αλλά μπορεί να ξανά έρθει στην σκέψη μου σε μιαν άκυρη στιγμή.Η αλήθεια είναι ότι στην τελευταία μας κουβέντα αφότου εγώ είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν θέλω κάτι χαλαρό, μου είπε ότι δεν με ερωτεύτηκε ποτέ, ότι θέλει μιαν άλλη και επειδή του μιλούσα μου απαντούσε από ευγένεια και επειδή του είπα ότι δεν με αφορούν οι λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής με έβρισε...Μετά από όλα αυτά λοιπόν, γιατί το μυαλό μου επιστρέφει σε αυτόν τον τοξικό άνθρωπο? Γιατί απλά δεν πατάμε ένα delete σε όλες τις νοσηρές καταστάσεις? Καμιά φορά που τον σκέφτομαι ντρέπομαι που ασχολούμαι νιώθω σαν να μην έχω εγωισμό..άλλες φορές πάλι εύχομαι να μην τον ξανά συναντήσω ποτέ.. Προσπαθώ να αποδομήσω τα συναισθήματα μου και νιώθω θυμό, μίσος,ντροπή και νιώθω και να με πονάει αυτή η σκέψη.. Η ερώτηση είναι πώς ξεχνάμε? Πώς πάμε παρακάτω? Ο πληγωμένος μου εγωισμός λέει κάτσε επέμεινε μέχρι να κερδίσεις. Σκέφτομαι πιθανά σενάρια εκδίκησης και βασικά με αρρωσταίνει το ότι κάθομαι και ασχολούμαι. Με αρρωσταίνει ο εαυτός μου. Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι ότι κρατάω πολλά πράγματα μέσα μου και όποτε έχω πολύ άγχος μου πονάει το στομάχι μου. Θέλω να ξανανιώσω καλά.
1
 
 
 
 
σχόλια

ΚΙΝΗΣΗ

Scroll to top icon