ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μία ιαπωνέζικη παροιμία λέει πως ο καθένας έχει τρεις μάσκες. Η πρώτη είναι αυτή που δείχνεις στον κόσμο. Η δεύτερη είναι αυτή που δείχνεις στους κοντινούς σου φίλους και στην οικογένειά σου. Η τρίτη είναι αυτή που δε δείχνεις σε κανέναν και είναι η αληθινή αντανάκλαση του εαυτού σου. Δε ξέρω αν συμφωνώ/διαφωνώ επειδή είναι σχετικό, ανάλογα τον άνθρωπο, το άμα θα σου δείξει ποτέ τον αληθινό του εαυτό, πάντως προσωπικά όσους ανθρώπους γνώρισα, είτε φιλικά είτε ερωτικά είτε οτιδήποτε, ποτέ δεν τους έμαθα, όσα χρόνια και αν τους ήξερα, πάντα ένιωθα πως ακόμα και αν μου έλεγαν την όλη αλήθεια για αυτούς, ποτέ δε θα μάθαινα τα πραγματικά τους συναισθήματα, τις κρυφές σκέψεις τους, τα όνειρά τους, τα πάντα τους. Μαθαίνεις ουσιαστικά αυτό που ο άλλος θέλει να σου επιτρέψει να μάθεις, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Το νιώθω και με μένα βασικά αυτό οπότε πρέπει να ισχύει, δηλαδή ακόμα και για τα πιο προσωπικά πράματα που έχω μιλήσει ελάχιστα στον κολλητό μου, ποτέ δεν ένιωσα οτί του μετέφερα 100% τα όσα ήθελα να πω, πάντα κάτι χανόταν μεταξύ της ενδόμυχης σκέψης και της εξομολόγησης, μεταξύ του εσωτερικού μας μικρόκοσμου και του εξωτερικού κόσμου. Δε το θεωρώ απαραίτητα κάτι κακό αυτό επειδή μπορεί να μην σου άρεσε να μάθαινες το 100% κάποιου, απλά πάντα κάτι χάνετε με αποτέλεσμα να βγαίνει στη πορεία σε εντάσεις (ειδικά στον ερωτικό τομέα που το συναίσθημα παίζει πρωταρχικό ρόλο) επειδή αυτά που δε μας λένε, αυτά αποτελούν και το χάσμα μεταξύ εμάς και όλους τους άλλους...