4.4.2015 | 16:37
οι τρίλιες που σβήνουν
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησεςσε περασμένα χρόνια.Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμακαι σε βροχή, σε χιόνια, δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σουμια νύχτα και με φίλησες στο στόμα, μόνο γι’ αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτοκι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα, μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσεςκαι στη ματιά σου να περνάειείδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρονα παίζει, να πονάει, μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.Γιατί, μόνο γιατί σε `σεναν άρεσεγι’ αυτό έμειν’ ωραίο το πέρασμά μου.Σα να μ’ ακολουθούσες όπου πήγαινασα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.Μόνο γιατί σε `σεναν άρεσε.Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκαγι’ αυτό η ζωή μου εδόθη.Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτημένα η ζωή πληρώθη.Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σουμου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σουμου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια, μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.