ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χτύπησε το ξυπνητήρι σου. Ήταν η σειρά σου να ταίσεις την κορούλα μας, σχεδόν 2 μηνών πια! Δεν το άκουσες κουρασμένη καθώς ήσουν κι έτσι εγώ το έκλεισα σε φίλησα πεταχτά και σηκώθηκα όσο πιο αθόρυβα μπορούσα για να μην ξυπνήσεις. Πηγα στην κουζίνα και έβαλα νερό να βράζει. Γύρισα στο δωμάτιο και πήρα στην αγκαλιά μου την μικρή μου πριγκίπισσα, την κορούλα της αγάπης μου, την κορούλα μας.. Η αίσθηση ήταν υπερανθρώπινη, μεταφυσική και απογειωτική.. Ένα συναίσθημα βαθιάς αγαλλίασης με πλημμύρισε καθώς κρατούσα την μικρή μας και σε κοιτούσα που κοιμάσαι. Άφησα τη μικρή που με ένα μικρό παραπονάκι αποχωρίστηκε προσωρινά την πατρική αγκαλιά και πήγα να φτιάξω το γάλα. Απορροφημένος καθώς ήμουν από αυτή την πολύπλοκη διαδικασία δεν σε άκουσα να έρχεσαι και να τυλίγεις τα χέρια σου γύρω από τη μέση μου και να ακουμπας το κεφάλι σου απαλά στην πλάτη μου. Πόση ευτυχία να αντέξει ένας άνθρωπος; Δάκρυα κυλίσαν στα μάτια μου, δάκρυα ευτυχίας και ευγνωμοσύνης. Και άνοιξα τα μάτια μου... Γεύτηκα τα δάκρυα στα σκοτεινά και προσπάθησα να κρατήσω την ανάμνηση του ονείρου. Ένα από τα πολλά. Όλα αυτά τα όνειρα που με βασανίζουν γλυκά τα βράδια θα μπορούσαν να έχουν πραγματοποιηθεί αλλά εγώ επέλεξα να είμαι λιγότερο από αυτό που μπορούσα να σου προσφέρω, λιγότερο από αυτό που εσύ χρειαζόσουν. Σ'αγαπώ και θα είσαι για πάντα η γυναίκα της ζωής μου.