1.11.2017 | 20:43
Οικογένεια μου είναι ο σκύλος μου
Σιχαίνομαι τους γονείς μου! Δεν θέλω να τους βλέπω στα μάτια μου. Η ζωή μου ήταν και είναι μια κόλαση και δεν είμαι έφηβη. Τα πράγματα που έχουν κάνει αν τα ήξερε η πρόνοια σίγουρα δεν θα ήμουν εδώ όταν ήμουν παιδί. Πόσες φορές πήγα θεέ μου να φύγω. Απο τεσσάρων χρονών. Και πάντα με έπιαναν. Και πάντα ξύλο μέχρι να πονάω τόσο που να μην μπορούσα να συγκρατήσω βασικές λειτουργίες του οργανισμού μου. Μέχρι και όργανα μου δεν λειτουργούν πια τόσο καλά. Διατροφικές διαταραχές ύστερα, σωματοποιηση προβλημάτων . Πάω σε ψυχολόγο αλλά τι να σου κάνει αν τους βλέπεις ακόμα αυτούς τους ανθρώπους;;
