ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοντεύω 40 κι έχω μια αδελφή που κοντεύει 50 (μην κολλάμε στις ηλικίες, το λέω απλά για να έχετε μια ιδέα). Εκείνη δουλεύει στην ίδια δουλειά εδώ και χρόνια, έχει μεγάλα παιδιά, εχει ξαναπαντρευτει και δεν πηγαίνει πουθενά χωρίς τον σύζυγο. Εγώ έχω κάνει διάφορες δουλειές, έχω ζήσει στο εξωτερικό, δεν έχω κανέναν δίπλα μου για βοήθεια και τώρα ενώ ασχολούμαι με πολλά δεν έχω ένα σταθερό μισθό και με βοηθάει η μητέρα μας (τρώω εκεί δηλαδή). Με την αδελφή μου δεν έχουμε πολλά πολλά, δυστυχώς δεν μπορώ να βρω σημείο ουσιαστικής επικοινωνίας, αν και εκείνη φέρεται σα να μην συμβαίνει τίποτα. Με στεναχωρεί γιατί δεν ήταν αυτή η ιδέα που είχα για τα αδέλφια και την οικογένεια αλλά κατάλαβα πως με την απόσταση τουλάχιστον αποφεύγουμε εντάσεις κι εγώ σ' αυτή τη φάση δεν θα άντεχα άλλες. Την συναντάω λοιπόν χτες και δείχνει ενδιαφέρον να δει τι κάνω. Πριν προλάβω να πω πολλά, (και σίγουρα χωρίς να έχω εγώ ύφος κακομοιρικο) μου λέει "υπάρχουν και χειρότερα, άλλοι δεν έχουν να φάνε, εσύ τουλάχιστον έχεις ένα πιάτο φαΐ"της λέω ναι, ευτυχώς που υπάρχει η μαμά, αλλιώς θα ήμουν κι εγώ σαν κι αυτούς που δεν έχουν (υποθέτω πως δεν χρειάζεται να πω πως νιώθει κάποιος που βρίσκεται σ' αυτήν την κατάσταση...)Εκείνη τη στιγμή λοιπόν κοιταζομαστε για κάποια δευτερόλεπτα και δεν ξέρω αλήθεια τι έχει σκοπό να μου πει. Μου λέει "Συνειδητοποιημενη είσαι πάντως" και φεύγει. Δεν συνηθίζω να ζητάω γνώμες αλλά αυτή τη φορά νομίζω πως θα ήθελα να ακούσω απόψεις για το πως φαίνεται αυτό το σκηνικό απ' έξω σε άλλους αντικειμενικα.(περιττό να πω πως νιώθω εγώ ε;)Ευχαριστώ το παρεακι! Καλημέρα!