ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα ανεβασει τις προαλες ποστ σχετικα με τον δικο μου και οτι εχει κλειστει στον εαυτο του λογω της καταστασης των γονιών του που ειναι στα χωρισματα.Θελω να πω πως δεν εχει οικονομικα προβληματα και οτι παίρνουμε κ οι 2 εναν ικανοποιητικο μισθο. Απλα δεν θέλει να συγκατοικησει μαζι μου.Επισης μ ειπε οτι δεν μπορει να σηκωθει ξαφνικα και ν φυγει απο σπιτι να τους αφησει όλους.. οποτε αναγκαστικά μενει εκει οπου κατοικει κ η αδερφη του.Ειπε επισης οτι οταν ειναι παρων ειναι ενα ειδος ισορροπίας μεταξυ των τσακωμων κ σταματάνε.Το θεμα ειναι οτι δεν ειναι καλα οπως ειπε αλλα αυτο καταστρεφει εμας.Εμενα με ανησυχει κιολας το ενδεχόμενο να μου κρυβει κατι. Ισως ειναι η ανασφάλειες μου ισως οχι. Θελω μονο τον άνθρωπο μου διπλα μου. Δεν μπορω να νιωθω οτι στην παραμικρή δυσκολια θα γίνεται αυτο. Αν αυριο καταλήξουμε μαζι; Ποιος θα στηριζει εμενα αν απομακρύνεται απο κοντα μου οπως τωρα;